ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

[…] Η αισιοδοξία ενός παράλυτου ανθρώπου είναι το σημερινό θέμα μου και στηρίζεται σ’ ένα πραγματικό γεγονός. Υπάρχει ένας ανάπηρος άνθρωπος που είναι συγχρόνως και αισιόδοξος άνθρωπος, ένας βαριά ανάπηρος άνθρωπος που συγχρόνως είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος άνθρωπος! Ακούγεται παράδοξο, θα πείτε. Όχι δεν υπάρχουν παράδοξα. Αν ως τα πέρατα της οικουμένης βασιλεύει η λογική, δεν υπάρχει περιθώριο για παράδοξα. Πραγματικά δεν υπάρχει περιθώριο. Τα παράδοξα υπάρχουν φαινομενικά. Αν όμως πιστεύουμε πως υπάρχουν, οι αιτίες της πίστης μας δεν είναι φανερές, ενώ οι συνέπειες της πίστης είναι φανερές….

Υπάρχει ένας ανάπηρος άνθρωπος γεμάτος αισιοδοξία, τον οποίο γνωρίζω και έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια. Είναι ένας στρατιώτης που πληγώθηκε στον τελευταίο πόλεμο. Μια εχθρική σφαίρα διαπέρασε το σώμα του, τον πλήγωσε δίπλα στη μέση του. Οι γιατροί του είπαν πως κόπηκαν πολλά νεύρα και πολλοί μυς καταστράφηκαν με αποτέλεσμα να παραλύσουν τα πόδια του. Ο άνθρωπος αυτός δεν αισθάνεται πια τα πόδια του. Ακόμη και αν του ρίξει κανείς αναμμένα κάρβουνα ή πάγο στα πόδια, δεν αισθάνεται τίποτα. Δεν καταλαβαίνει ούτε το ζεστό ούτε το κρύο.

Με κάλεσε να τον επισκεφτώ. Αισθανόμουν λύπη ανάμεικτη με φόβο, όταν χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού του. Μου είχε γράψει για το δυστύχημά του και εγώ είχα την εντύπωση  πως θα συναντήσω έναν μελαγχολικό, δυστυχισμένο άνθρωπο. Την πόρτα άνοιξε η μητέρα του. Με υποδέχτηκε μ’ ένα χαμόγελο. Τι να σήμαινε αυτό το χαμόγελο, αναρωτήθηκα.

Μπήκαμε στο μισοσκότεινο δωμάτιο. Σε μία μεγάλη καρέκλα με πλάτη, δίπλα στο παράθυρο καθόταν ο γνωστός μου. Το μαραμένο, κίτρινο πρόσωπό του, σαν με είδε άστραψε από χαρά. Μου φάνηκε πως ένα φωτοστέφανο φώτιζε το κεχριμπαρένιο πρόσωπό του. Με κοίταξε και μου είπε:

«Κάθομαι εδώ από το πρωί μέχρι το βράδυ και παρατηρώ τη ζωή από το παράθυρο. Από το πρωί μέχρι το βράδυ και καμιά φορά από το ένα πρωί ως το άλλο πρωί. Η μητέρα μου περιποιείται αυτό το μισοσκότεινο δωμάτιο και η ζωή του δρόμου που παρατηρώ από το παράθυρό μου φαίνεται πιο ξεκάθαρη και πιο φωτεινή. Ξέρετε πως εάν ένας άνθρωπος βρεθεί μέσα σ’ ένα άδειο πηγάδι και από εκεί παρατηρήσει μέρα μεσημέρι τον ουρανό, θα δει τα αστέρια του ουρανού; Και εγώ παρατηρώ μέσα από το μισοσκόταδό μου τους ανθρώπους και μου φαίνονται σαν αστέρια, λαμπερά που φέγγουν, κινούνται κυκλικά και αδιάκοπα. Μοιάζουν με αστέρια που φωτίζουν και κινούνται το ένα πίσω από το άλλο και άλλοτε το ένα γύρω από το άλλο. Όσο συμμετείχα στον στρόβιλο της ζωής δεν ήξερα πως η ζωή ήταν τόσο ωραία και τόσο γλυκιά. Από τότε που έχασα τα πόδια μου, κέρδισα τα μάτια μου. Ναι, βλέπω αυτή τη ζωή από τότε που κάθισα σ’ αυτήν την καρέκλα. Η ζωή είναι ωραία και γεμάτη αρμονία.

Η αρρώστια δεν είναι μεγάλο κακό και ο θάνατος επίσης δεν είναι ούτε μεγάλο ούτε μικρό κακό. Δεν αισθάνομαι τα πόδια μου καθόλου. Δεν στηρίζουνε αυτά εμένα, αλλά εγώ αυτά. Αλλά υπάρχει κάτι που στηρίζει και μένα, όπως εγώ κρατώ τα παράλυτά μου πόδια. Αν δεν υπήρχε αυτό θα ήμουν όλος παράλυτος. Αυτό που με κρατά είναι η εσωτερική ψυχική μου αισιοδοξία. […]

(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

Αγίου Νικολάου Ζίτσης, † 1956

• ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ Ήχος γ’. Την ωραιότητα
• ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ Ήχος δ’. Ο υψωθείς
• ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

Βιογραφικό σημείωμα

Για την αισιοδοξία

Για την απαισιοδοξία των νέων

Για την μετάνοια

Λιγότερη στεναχώρια, περισσότερη πίστη

Για την αγάπη

Για το «Μέγα» Όνομα

Για την Ανάσταση των νεκρών

Για τον νικητή του θανάτου

Κυριακή Α’ Νηστειών

Κυριακή Β’ Νηστειών

Κυριακή Γ’ Νηστειών – Σταυροπροσκυνήσεως

ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

Η πραγματικότητα και τα σύμβολά της

Η γη, ο ήλιος και οι αστέρες ως σύμβολα

Η γνώση της αληθείας

Τα στοιχεία ως σύμβολα

Τα φυτά ως σύμβολα

Τα ζώα ως σύμβολα

Συσκευές και κατασκευές ως σύμβολα

Οι πράξεις και τα επαγγέλματα ως σύμβολα

Τα όνειρα ως σημεία

Τα γεγονότα ως σημεία

Οι σκέψεις και τα συναισθήματα ως σημεία

Οι καταστάσεις ως σημεία

Τα φυσικά φαινόμενα ως σημεία

Ο άνθρωπος ως σήμα για τον άνθρωπο

Ο πόλεμος, ο λιμός ως σημεία

Σημεία για το τέλος του κόσμου

Διαφορές μεταξύ συμβόλων και σημείων

Η γνώση της αληθείας