Η λειτουργική παράδοση και η θεολογική διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, τοποθετούν σε ιδιαίτερη θέση το πρόσωπο της Θεοτόκου. Και είναι αλήθεια ότι οι θεομητορικές εορτές πλουτίζουν τη λειτουργική ζωή, γιατί ο λαός του Θεού πάντοτε ατενίζει με ιδιαίτερη αγάπη και σεβασμό τη μεσίτρια του ουρανού. Οι θεολογικοί λόγοι και ύμνοι, τα «Χαίρε» στην Κυρία Θεοτόκο είναι σε τελευταία ανάλυση δοξολογία στον Λόγο του Θεού, που έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους.
Η αναφορά λοιπόν στην Παρθένο Μαρία υπενθυμίζει τη χαρά της λυτρώσεως του ανθρώπου από τον Χριστό, γιατί εκείνη υπηρέτησε πιστά το μυστήριο της σωτηρίας μας.
Η Μητέρα του Χριστού αποκαλύπτεται στους πιστούς ως η κατ’ εξοχήν μάρτυς του γεγονότος ότι ο Θεός προσέλαβε πραγματικά την ανθρώπινη φύση, στην οποία άνοιξε τον δρόμο της σωτηρίας, σωτηρία που αποβαίνει πραγματικότητα, γεγονός που σημαίνει την έλευση της Βασιλείας του Θεού. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ, Φαναρίου Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος
ΟΙ ΚΔ’ ΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ
- ΣΤΑΣΙΣ Α’
- ΣΤΑΣΙΣ Β’
- ΣΤΑΣΙΣ Γ
- ΣΤΑΣΙΣ Δ’