ΑΘΩΝΙΚΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
Μετά την «Αγρυπνία στο Άγιον Όρος» έρχεται το «Αθωνικό Απόδειπνο», που ίσως θάπρεπε να προηγηθεί. Δεν με αναπαύει πολύ ο τίτλος, μα δεν βρήκα κάτι άλλο περιεκτικό. Είναι όμως σαφές. Το ασαφές εντυπωσιάζει ίσως, μα ασφαλώς κουράζει. Θα μπορούσε να δοθεί ο τίτλος «Η δύση ενός μοναχού» ή «Το κλείσιμο μιας ημέρας» ή «χίλια έτη ως η ημέρα η εχθές» ή «Μαρτυρία» ή «Εξομολόγηση», μα τα’ αφήνω ως κοινότοπα ή αλαζονικά.
Αν όμως καείς θα ήθελε να βάλει τα πράγματα σε μια χρονολογική σειρά θα έλεγε πως η «Αγρυπνία στο Άγιον Όρος» είναι ημερολογιακές σημειώσεις της δεκαετίας (1975-1985), όπου έζησα περισσότερο στη Σιμωνόπετρα και το παρόν «Αθωνικό Απόδειπνο» είναι της τρέχουσας επταετίας (1986-1993), εδώ στη φίλη Καλύβη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης του Αγίου Παντελεήμονος – Κουτλουμουσίου.
Πάντα δειλιάζω στην έκδοση βιβλίων, αλλά τελικά την πραγματοποιώ. Δεν ξέρω πως ερμηνεύεατι αυτό. Γνωρίζω πως εκθέτω έτσι τον εαυτό μου. Προσπαθώ να μη τον διακοσμώ και μέσα από τις γραφές να φανεί η κρυμμένη τρυφερότητα της ησυχίας, η ωραιότητα του Αγιορείτη Θεού, η πολλή ηρεμία της θείας λατρείας, των ιερών ακολουθιών και η σιγή του κελλιού.
Θα επιθυμούσα με τις γραφές αυτές, και με κάποιες που αν με βοηθήσει ο Θεός θα συνεχίσω, να μεταδώσω στον αγαπητό αναγνώστη, όχι την περιγραφή της φύσεως, της ιστορίας του ιερού τόπου και των καλλιτεχνημάτων του. […]
(Απόσπασμα από το προλογικό κείμενο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΑΘΩΝΙΚΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
Αφιέρωση
Ως πρόλογος
«Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου…»
«Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου…»
«Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει…»
«Ο Θεός, εις την βοήθειάν μου πρόσχες…»
«Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε…»
«Καθ’ εκάστην εσπέραν ευλογήσω σε…»
«Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών…»
«Την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν…»
«Κύριε, ελέησον…»
«Ρύσαι ημάς από του πονηρού…»
«Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε πρέσβευε…»
«Τους λογισμούς διόρθωσον…»
«Η των απελπισμένων μόνη ελπίς…»
«Δός ημίν γρήγορον νουν…»
«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι…»
«Επί σοι χαίρει πάσα η κτίσις…»
«Άγιε άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής…»
«Δι’ ευχών…»
Ως επίλογος