ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ – Ήταν όλοι εκεί
Γιατί δεν λέμε στους ανθρώπους πόσο τους αγαπάμε, πόσο τους εκτιμάμε, πόσο τους θαυμάζουμε όσο ζούνε; Κάθε φορά η ίδια ιστορία. «Μόλις πεθάνεις, αρχίζουν τα bonus χωρίς αποδέκτη», είχε γράψει ο Παπαγιώργης, πικρό και πρώιμο μοιρολόι για τον εαυτό του.
Το ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ – Ήταν όλοι εκεί είναι μία μονογραφία που ακολουθεί τον συγγραφέα, που αγαπήθηκε πολύ και φανατικά, στις διαδρομές του βίου του και τις συγγραφικές του περιπέτειες, αλλά πρωτίστως αποτίει την οφειλόμενη τιμή σε έναν στοχαστή που βοήθησε τον νεοέλληνα να νοικοκυρέψει τον ανοικονόμητο εαυτό του.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Οι σχέσεις είναι μυστικές, τα γεγονότα δεν μετράνε». Ήτοι, είναι δυνατόν να θεμελιωθεί ισχυρός δεσμός ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, ακόμη κι αν αυτοί μεγαλώνουν «μαζί» από μακριά.
Ο ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ ήταν πάντα εκεί. Ως ανάγνωσμα, ως μελέτη, ως σπουδή. Κι όταν «έφυγε», έπρεπε να επινοηθεί εξ υπαρχής, μέσω της συγγραφής.
Γιατί δεν λέμε στους ανθρώπους πόσο τους αγαπάμε, πόσο τους εκτιμάμε, πόσο τους θαυμάζουμε όσο ζούνε; Κάθε φορά η ίδια ιστορία. «Μόλις πεθάνεις, αρχίζουν τα bonus χωρίς αποδέκτη», είχε γράψει ο Παπαγιώργης, πικρό και πρώιμο μοιρολόι για τον εαυτό του.
Το ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ – Ήταν όλοι εκεί αποτελείται από είκοσι μία «δοκιμές» για το πρόσωπο, τη ζωή και το έργο του συγγραφέα. Τα κείμενα, που ξεκίνησαν ως αντανακλαστικός μηχανισμός επιβίωσης μπροστά στο πρώτο αποκάρωμα της απώλειας –έχοντας πάντα στο πίσω μέρος της συνείδησης να στροβιλίζει η ρήση του ιδίου, που δρούσε για εκείνον παρηγορητικά, «να προλάβω τώρα να γράψω όσο διαρκεί ο πόνος»- , καταλήγουν σε δοκίμια υπό τον ίσκιο μιας υποψίας ακαδημαϊσμού με όλα τα αμαρτωλά τερτίπια των παραπομπών και των ψυχαναγκασμό της τεκμηρίωσης. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ
Πρόλογος
ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΖΕΙΝ
Την παρτίδα με τη ζωή
Παιδί της άλλης όχθης
Πολεμική ιαχή
Le moi est haissable: Το μισητό πρώτο πρόσωπο
Το λιμάνι της Κύμης
Πικρό Παρίσι
Καλλιδρομίου – Χαλάντρι
ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΡΕΙΝ
Αγία Οικογένεια
Ο φυσιολογικός Παπαγιώργης
Ο Κωστής Παπαγιώργης ως διδακτέα ύλη
Λεφτά παντελόνια
Ένας Μόγλης του πνεύματος
Ένας απείθαρχος δοκιμιογράφος
Το ανάποδο ερωτηματικό
Κοτζαμπάσηδες και καλαμαράδες
ΤΙΡΑΝΕΖΙΚΑ
Προσφυγικό, αυτοκριτική και μορφές συμπαάθειας
Φιλία, έρως, Παπαγιώργης
Μαλβίνα Κάραλη – Κωστής Παπαγιώργης: «Αν είχες μάτια»
ADDENDUM: ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ
Post mortem
Ζυράννα Ζατέλη-Κωστής Παπαγιώργης: Νυχτερινή φιλία
Φιλομαθής γαρ είμι