Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ
Σκέψεις πάνω στα αδιέξοδα του σημερινού σχολείου
Το σχολείο είναι εικόνα της κοινωνίας.
Από αυτή την άποψη, δεν θα έπρεπε να είναι τόσο εύκολο για μερικούς από εμάς να καταδικάζουμε τους νέους ότι έχουν πάρει λάθος δρόμο. Οι νέοι δεν έχουν πάρει λάθος δρόμο, όχι. Απλώς –και αυτό είναι το πιο τραγικό- βαδίζουν μπροστά από εμάς στον δρόμο που εμείς τους δείξαμε να βαδίζουν. Εμείς είμαστε αυτοί οι οποίοι στην πράξη βάζουμε πάνω απ’ όλα τα υλικά αγαθά και τα χρήματα. Εμείς με τα λόγια μεν εξαίρουμε τα υψηλά, αλλά ασχολούμαστε ολημερίς με τα χαμηλά. Εμείς, στην καλύτερη περίπτωση, μιλάμε για αρχές και αξίες, αλλά στην πράξη αποκοπτόμαστε όλο και περισσότερο από αυτές. Όταν λοιπόν εμείς ενεργούμε έτσι, θα ήταν παράλογο να έχουμε από τους νέους την απαίτηση να βαδίζουν άλλο δρόμο. Απλώς, αφού πρώτα τους διδάξαμε εμείς, τώρα μας διδάσκουν αυτοί, δείχνοντάς μας που οδηγεί ο δρόμος που εν τη αφελεία μας επιλέξαμε να βαδίσουμε.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
[…] Θεωρούμε λοιπόν σημαντικό να τονίσουμε ευθύς εξ αρχής ότι στόχος μας εδώ δεν είναι σε καμμία περίπτωση να εξαντλήσουμε το θέμα, ούτε καν να διεξέλθουμε τις πιο σημαντικές πτυχές του∙ η φιλοδοξία μας περιορίζεται στο να θίξουμε κάποια σημεία του θέματος, ακόμη και σκόρπια, και να δούμε τις προεκτάσεις τους – ιδιαίτερα μάλιστα όταν πρόκειται για σημεία που έχουν σημαντικές προεκτάσεις και τα οποία περνούν συνήθως απαρατήρητα. Ο πυρήνας της εργασίας αυτής υπήρξε, άλλωστε, μια εισήγηση, με δεδομένο εκ των πραγμάτων τον κάπως αποσπασματικό χαρακτήρα στην προσέγγιση του θέματος, καθώς ο ομιλητής που θα φιλοδοξούσε να εξαντλήσει το θέμα δεν θα πετύχαινε τελικώς τίποτε περισσότερο. Από το να εξαντλήσει το ακροατήριό του. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ
Σκέψεις πάνω στα αδιέξοδα του σημερινού σχολείου
Πρόλογος
Οι διδάσκοντες
Οι μαθητές
Τα μαθήματα
Κυνηγώντας το είδωλο της ευτυχίας
Μερικοί προβληματισμοί πάνω στα διδακτικά εγχειρίδια
Ποια ιστορία μαθαίνουν τα παιδιά μας
Ο πόλεμος κατά του ρατσισμού
Επίμετρον