ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΓΙΑΓΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ!
Σ’ έναν βράχο του Αιγαίου είχε τον θρόνο της· εκεί ένιωθε βασίλισσα η γιαγιά Θαλασσινή. Αγνάντευε, θυμόταν, προσευχόταν και γέμιζε η ψυχή της… Παρότι ήταν ολομόναχη στη ζωή, η αγκαλιά της δεν έμενε ποτέ άδεια. Όπως και το σπίτι της, που γέμιζε γιατί ήξερε να δίνει αγάπη από την ψυχή της. Κυρίως στα παιδιά!
Πανηγύρι στηνόταν στο φτωχικό της, παραμονές Χριστουγέννων! Μακάρι να ήμασταν κοντά να το ζούσαμε κι εμείς!
Ένα βιβλίο γραμμένο με ευαισθησία για τη μοναξιά της τρίτης ηλικίας. Ένα βιβλίο για μικρούς και μεγάλους.
(Από την παρουσίαση του εκδότη)
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΓΙΑΓΙΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ!
Καθόταν όπως τόσες φορές πάνω στα βράχια, στην άκρη της στεριάς που χάνεται στο πέλαγος. Ο ουρανός θυμωμένος, σκοτεινός άφηνε τους ανέμους να ανταριάζουν τη θάλασσα. Και κείνη ξέσπαγε τον δικό της θυμό με αφρισμένα κύματα στην παραλία του νησιού.
Αγνάντευε τη φουσκωμένη θάλασσα, ένιωθε τον άνεμο και την αλμύρα στο πρόσωπό της κι έσφιγγε το κεφαλομάντηλο με τα αδύναμα χέρια της, γιατί και με αυτό ο άνεμος ήθελε να παίξει. Κουνώντας ρυθμικά κάποιες στιγμές το κεφάλι της, αγνάντευε και θυμόταν…
Θυμόταν… Πως μπορούσε να ξεχάσει την ιστορία της μάνας της, της Ανατολής, που ήρθε από τα απέναντι παράλια του Αιγαίου. Ήρθε μαζί με άλλους πολλούς, με υπάρχοντα ένα μπόγο όλο κι όλο και αναμνήσεις. Αυτές ευτυχώς δεν έπιαναν χώρο. […]
Όλα τα παιδιά του Δημοτικού από τις τρεις τελευταίες τάξεις, σε συνεννόηση με τον δάσκαλο, ήρθαν στο σπίτι της για να οργανώσουν τη γιορτή των Χριστουγέννων! Εδώ ετοίμαζαν όλες τις εκπλήξεις και οι γονείς τους ήταν πάντα ήσυχοι, γιατί όλοι αγαπούσαν τη γιαγιά Θαλασσινή.
Έβαλε τη στρογγυλή πιατέλα με τους τραγανούς λουκουμάδες στη μέση του τραπεζιού, έφερε το χρυσαφένιο θυμαρίσιο μέλι και την κανέλα. Με μιας όλα τα παιδιά έπιασαν θέση γύρω-γύρω. Παράτησαν μολύβια και χαρτιά και κοιτούσαν με ορθάνοιχτα μάτια τον λαχταριστό θησαυρό!
(Απόσπάσματα από το περιεχόμενο του βιβλίου)