ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ» ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ
Διαβάζοντας το βιβλίο του κ. Χρήστου Γιανναρά «Σχόλιο πάνω στο Άσμα Ασμάτων του Σολωμόντα», δεν μπορούμε παρά να αντικρούσουμε, καθ’ ότι η ορθόδοξη συνείδησή μας διαμαρτύρεται εντονότατα.
Παίρνουμε, λοιπόν, τους στίχους του Σολωμόντα με τη σειρά που ο κ. Γιανναράς τους θέλει, κι όσοι πιστοί συμπορευτήτε μαζί μας.
Κεφάλαιο 1, σελ. 7 (του Σχόλιου)
Πάνω στις φράσεις «αδελφιδός μου παρήλθε, ψυχή μου εξήλθεν εν λόγω αυτού» (στίχος 6, Κεφ. Ε’, του Σολομώντα), ως αντιπρόσωπος των ερωτομανών ο κ. Χρήστος Γιανναράς, θέλοντας τον έρωτα τον πνευματικό μεταξύ Χριστού και Εκκλησίας να τον κάνη έρωτα σαρκικό μεταξύ ετεροφύλων, και στην προσπάθειά του να εξυμνήση τούτον τον έρωτα, ομολογεί: «Σε κάθε έρωτα ξαναζεί η εμπειρία της γεύσης του παραδείσου και της απώλειας του παραδείσου». Και συνακόλουθα μιλάει για τη στέρηση του έρωτα, που έχει όπως λέει γεύση θανάτου. Παραδέχεται μ’ άλλα λόγια τη ματαιότητα της οδύνης του σαρκικού έρωτα, ενώ από το άλλο μέρος, συσχετίζοντας τον θείο έρωτα με τον σαρκικό, επιδιώκει να ανεβάση τούτον στα ύψη του θείου. Κατορθώνει όμως φάσκοντας και αντιφάσκοντας να πετυχαίνη τη διακωμώδηση του ινδάλματός του.
Και τούτο, για να διακηρύσσεται περίτρανα το γεγονός ότι μέσα στον θείο έρωτα «η εμπειρία της γεύσης του παραδείσου» όχι δεν απαλείφεται, όταν ο Κύριος απομακρύνεται κατά καιρούς για να επιτείνουμε την προσπάθειά μας να τον αγγίζουμε, αλλά τουναντίον ισχυροποιείται τούτη κάθε φορά και περισσότερο.
Απώλεια παραδείσου γεύεται μόνον όποιος από μόνος του παρεδοθή στην θανάσιμη σαρκική αμαρτία.
Ο Χ. Γιανναράς, σφιχτοδένοντας την ψυχή με το φθαρτό κορμί, περιορίζει τούτη στα γήινα πλαίσια, στερώντας της τον ουρανό.
(Πατερικά σχόλια επί του στίχου θα βρήτε στο βιβλίο «Άσμα ασμάτων», Συγκριτική Μελέτη της συγγραφέως, σελ. 183, 184).
Κεφάλαιο 2, σελ. 12
Ο κυριότερος Φροϋδιστής του τόπου μας σήμερα, ο Χρήστος Γιανναράς, διδάσκοντας μαζί με τους ομοϊδεάτες του, ότι τα όρια της ζωής και του θανάτου εξαντλούνται εδώ στη γη μέσα στον σπαραγμό του ορμέμφυτου, παίρνει την ιερότερη ρήση της σωτηρίας μας: «Ο Θεός αγάπη εστί, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Α’ Ιωάν. δ’ 16), […]
(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ» ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ