Δεν εγράφηκε ποτέ πιό ζωντανό καί ταιριαστό τετράστιχο από αυτό πού βρήκε ο εθνικός μας ποιητής, ο Σολωμός, γιά νά πή του νέου Ελληνισμού τήν τραγωδία καί τήν εθνική ανάστασι. Μυριάδες κόκκαλα – ιερά των Ελλήνων κόκκαλα – σπάρθηκαν στό φτωχό ελληνικό χώμα ως τή στιγμή πού οι αναστάσιμες καμπάνες σκόρπισαν σ’ όλη τή γη τό: «Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά». Ως τήν άνοιξι του 1821 πού η αδάμαστη ελληνική ψυχή ξέσπασε καί φώτισε μέ τήν πυρφόρο δάδα του αγώνος τό δρόμο της ανθρωπότητος […] (Απόσπασμα από το βιβλίο)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1.- Ο ΕΘΝΕΓΕΡΤΗΣ ΤΟΥ ΜΩΡΗΑ (Παλαιών Πατρών Γερμανός)
α’. Στη Δημητσάνα
β’. Από το Άργος στη Σμύρνη
γ’. Στο πλευρό του Πατριάρχη
δ’. Η θύελλα πλησιάζει
ε’. Με το λάβαρο στο χέρι
στ’. Οι τελευταίοι αγώνες
2.- Ο ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ (Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’)
α’. Από την καλύβα στο θρόνο
β’. Αγωνιστής της ελευθερίας
γ’. Προς το θάνατο
δ’. Προς την αιωνιότητα
3.- Ο ΗΡΩΑΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)
α.’ Τα πρώτα χρόνια
β’. Από το Μωρηά στη Ζάκυνθο
γ’. Το γλυκοχάραμα της ελευθερίας
δ’. Τριπολιτσά, το μεγάλο τρόπαιο
ε’. «Ο Δράμαλης, ο Δράμαλης»!
στ’. Ο φυλακισμένος ελευθερωτής
ζ’. Στην Πνύκα
η’. Προς την αιωνιότητα
4.- Ο ΠΥΡΠΟΛΗΤΗΣ (Κωνσταντίνος Κανάρης)
α’. Η πυρπόλησις της Καπιτάνας
β’. Το δάφνινο στεφάνι
γ’. Νέα τρόπαια
δ’. Προσφέρει το στέμμα της Ελλάδος
ε’. Στη δύσι της ζωής