ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΠΙΣΤΕΩΣ

Το Σύμβολον της Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως εκφράζει, με περιεκτικό μάλιστα τρόπο και με εντυπωσιακή θεολογική πληρότητα, το όλο μυστήριο της εν Χριστώ θείας Οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, τόσο με την Ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού-Πατρός, εκ Πνεύματος αγίου και Μαρίας της παρθένου, όσο και με τον όλο Επίγειο βίο του Χριστού, με τη συνεργία πάντοτε του αγίου Πνεύματος. Πράγματι, αυτά καταγράφηκαν στα τέσσερα Ευαγγέλια των ευαγγελιστών, ήτοι του Ματθαίου, Μάρκου, Λουκά και Ιωάννη, αξιοποιήθηκαν δε, με ιδιαίτερη μάλιστα έμφαση, και αναπτύχθηκαν, όχι μόνο από τις δεκατέσσαρες (14) Επιστολές του αποστόλου των εθνών Παύλου, όσο και στις σύντομες Επιστολές των άλλων αποστόλων, ήτοι: Ιακώβου (1), Πέτρου (2), Ιωάννου (3) και Ιούδα (1), όπως επίσης τόσο στις Πράξεις των Αποστόλων, όσο και στην Αποκάλυψη του Ιωάννου.

Τα σημαντικά αυτά αποστολικά κείμενα των πνευματοφόρων αυτοπτών και αυτηκόων μαρτύρων της ενανθρωπήσεως, της διδασκαλίας και των θαυμαστών πράξεων του Χριστού, κυρίως δε της Ενανθρωπήσεως, της Σταυρώσεως, του θανάτου και της Αναστάσεώς του, με τη συνεργία πάντοτε του αγίου Πνεύματος. Οι θαυμαστές λοιπόν αυτές πράξεις του Χριστού βιώθηκαν και προβλήθηκαν από τους αυτόπτες μάρτυρες αποστόλους ως ένα λυτρωτικό μήνυμα του μυστηρίου της εν Χριστώ θείας Οικονομίας για τη σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, γι’ αυτό συνδέθηκε αρρήκτως και με την επίγεια Εκκλησία.

Συνεπώς, κατά την αποστολική και πατερική παράδοση, η επίγεια Εκκλησία είναι το «δημιουργικώς» προσληφθέν, εκ των καθαγιασθέντων υπό του αγίου Πνεύματος αγνών αιμάτων της Παρθένου Μαρίας, «ένα και μοναδικό αιώνιο, ιστορικό σώμα του Χριστού», όπως αποκάλυψε ο ίδιος στον «Μυστικόν Δείπνον» με τους αποστόλους του και όπως το προέβαλε στην αποκάλυψη αυτή του Χριστού ο απόστολος των Εθνών Παύλος στις Επιστολές προς τους Ρωμαίους, προς Κορινθίους Α’, προς Εφεσίους, προς Κολοσσαείς κ.α. Υπό το πνεύμα λοιπόν αυτό, ο ιερός Χρυσόστομος διακήρυξε ρητώς, όπως και όλοι οι άλλοι έγκριτοι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι ο Χριστός «σαρκωθείς Εκκλησίας σάρκα ανέλαβε», ήτοι για να εγκεντρίζονται στο σώμα αυτό όλοι οι πιστοί, «οι όντες, οι γενόμενοι και οι εσόμενοι εν ενί σώματι». […}

(Απόσπασμα από τον πρόλογο του εκδότη που περιέχεται στο βιβλίο)

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Αφιέρωση

Πρόλογος του Εκδότου

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Οι εκκλησιολογικές συγχύσεις της σχολαστικής θεολογίας
2. Οι σχολαστικές επιδράσεις στην ορθόδοξη εκκλησιολογία
3. Συμπεράσματα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΠΙΣΤΕΩΣ ΝΙΚΑΙΑΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ (325)

1.- Η σχέση με το Σύμβολον πίστεως της Νίκαιας (325)

2.- Η Β’ Οικουμενική σύνοδος (381) και ο Επιφάνιος Κωνσταντίας

3.- Η Β’ Οικουμενική σύνοδος και το Σύμβολον πίστεως της Νίκαιας

4.- Το Σύμβολον Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως και ο Επιφάνιος Κωνσταντίας

5.- Ο Τόμος πίστεως της Β’ Οικουμενικής συνόδου και το Σύμβολον πίστεως της Συνόδου της Νίκαιας

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΥΤΕΡΟ: ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Ιω. Καρμίρης)

1.- Φύση της Εκκλησίας

2.- Ιδιότητες της Εκκλησίας

ΙΙΙ. ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (Π. Τρεμπέλας)

1.- Φύση της Εκκλησίας

2.- Ιδιότητες της Εκκλησίας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ: ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1.- Η Χριστοκεντρική εκκλησιολογία του Γ. Φλορόβσκυ

2.- Χριστολογικές και εκκλησιαστικές συγχύσεις του Γ. Φλορόβσκι και των σλαβόφιλων ρώσων θεολόγων

3.- Οι ιδιότητες της Εκκλησίας κατά τον Γ. Φλορόβσκυ και τους σλαβόφιλους ρώσους θεολόγους

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ: ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1.- Η εκκλησιολογία της Εγκυκλίου της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου (Κρήτη, 2016)

2.- Η Εγκύκλιος της Συνόδου και οι ιδιότητες της Εκκλησίας

3.- Η Εκκλησιολογία της σχολαστικής θεολογίας της Δύσεως

4.- Η Ορθόδοξη κριτική στη σχολαστική Εκκλησιολογία

5.- Οι εκκλησιολογικές συγχύσεις των Σλαβόφιλων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

1.- Εκκλησιολογικά Συμπεράσματα

2.- Το Σύμβολον πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ: ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΚΑΤΑ ΔΥΝΑΜΙΝ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΚΑΙ ΙΕΡΟΝ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

α. Εισαγωγικά Προλεγόμενα

β. Θεολογική ερμηνεία του Συμβόλου πίστεως Νίκαιας-Κωνσταντινουπόλεως

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

1.- Η ιδιάζουσα σημασία της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας

2.- Η Ορθόδοξη εκκλησιολογία στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο

3.- Η σύγχρονη αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας

4.- Τα εκκλησιαστικά αδιέξοδα της σχολαστικής εκκλησιολογίας

5.- Η οικουμενική αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η Ορθόδοξη Διασπορά

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ: ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΝΙΚΑΙΑΣ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΑΝ ΤΟΥ KARL BARTH

1.- Το Σύμβολον της πίστεως και οι Πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας

2.- Η Χριστολογία του Συμβόλου πίστεως της Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως

3.- Η πνευματοκεντρική εκκλησιολογία του Karl Barth

4.- Η εκκλησιολογική σύγχυσις του Karl Barth μεταξύ Χριστολογίας και Πνευματολογίας

5.- Συμπεράσματα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ: ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ

1.- Το ζήτημα της συμπροσευχής εις τον διάλογον διά την ενότητα των χριστιανών

2.- Η αληθής έννοια των ιερών κανόνων

3.- Η εκκλησιαστική ερμηνεία των ιερών κανόνων

4.- Το καίριον και το επίκαιρον των ιερών κανόνων

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ: LE SYMBOLE DE LA FOI, LE IIÈME CONCILE OECUMÉNIQUE ET SAINT ÉPIPHANE

1.- Saint Epiphane et le IIe Concile oecuménique

2.- La IIe e Concile oecuménique et le Symbole de la foi de Nicée-Constantinople

3.- Saint Epiphane et le Symbole de Nicée-Constantinople

4.- Le Symbole de la foi du IVe Concile oecuménique et la Confession de la foi du IIe Concile oecuménique

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΤΕΚΑΤΟ: LA CONSCIENCE SYNODAL DE L’EGLISE ORTHODOXE

1.- Prémisses théologique de la tradition conciliaire orthodoxe

2.- Le système synodal après le schisme des Eglises d’Orient et d’Occident (1504)

3.- Le préparation du Saint et Grand Concile

4.- La mission des Conferences Panorthodoxes Preconciliaires

 

Μελέτες και άρθρα του ιδίου

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ