Α’ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ

Α’ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ

Το βιβλίο Α’ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ είναι το δέκατο τρίτο κατά σειράν βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, όπως αυτά είναι διατεταγμένα στο ελληνικό κείμενο, στην λεγομένη Μετάφραση των Ο’. Στην Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη ονομάζεται Α’ Χρονικών και είναι μαζί με την συνέχειά του, το Β’ Χρονικών, τα τελευταία βιβλία της Εβραϊκής βίβλου. Το Α’ Παραλειπομένων (Α’ Χρονικών), το οποίο εξετάζουμε εδώ, μας διηγείται εν συντομία και μέσω γενεαλογιών την ιστορία από τον Αδάμ μέχρι τον Δαυίδ και το πώς αυτός σταθεροποίησε το Ισραηλιτικό κράτος και οργάνωσε την διοίκηση και την λατρεία του Θεού στον Ναό των Ιεροσολύμων. […] […] Το Α’ Παραλειπομένων, μαζί με το ακόλουθο Β’ Παραλειπομένων, το οποίο αποτελεί το δεύτερο μέρος του, είναι ένα ιστορικό-θεολογικό βιβλίο, όπως και τα προηγηθέντα βιβλία των Βασιλειών, χωρίς όμως να φθάνει αυτά στην υψηλή θεολογία τους και τα πλούσια διδάγματά τους. Ο συγγραφέας των Παραλειπομένων έχει κρατήσει το κύριο δίδαγμα των βιβλίων αυτών: Η υπακοή στο θέλημα του Θεού φέρνει πρόοδο, ευημερία και ευτυχία, ενώ η ανυπακοή φέρνει καταστροφή και δυστυχία. Αυτήν την διδασκαλία, την οποία έδιναν τα βιβλία των Βασιλειών μέσα από ένα πλήθος ιστοριών, έρχονται να περιγράψουν τα βιβλία των Παραλειπομένων μέσα από τον τονισμό και υπερτονισμό των κύριων περιστατικών των ετών αυτών.

Ένα από τα βασικά ενδιαφέροντα του βιβλίου μας είναι η εξύψωση της προσωπικότητος του Δαυίδ. Ουσιαστικά όλο το βιβλίο Α’ Παραλειπομένων ασχολείται με το πρόσωπό του. Γιατί; Γιατί ο Δαυίδ είναι ο θεμελιωτής του Ισραηλιτικού κράτους, της Ιουδαϊκής λατρείας, της μοναδικής βασιλικής δυναστείας των Ιουδαίων, η οποία κατά την θεία υπόσχεση δεν θα εκλείψει ποτέ (Β’ Βασ. 7. Α’ Παραλ. 17), και, συνεπώς, είναι ένα κεντρικό πρόσωπο στην ιστορία του Ισραήλ. Ήταν δε μία μεγάλη ελπίδα για τον μεταιχμαλωσιακό Ιουδαϊσμό η υπόσχεση αυτή του Θεού, γιατί έδειχνε ότι το κράτος του Ισραήλ πάλι θα ανορθωνόταν και έδινε την δύναμη στον λαό να αγωνιστεί για τον σκοπό αυτό. […] […] Ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό του βιβλίου μας είναι το πλήθος των γενεαλογικών καταλόγων, τους οποίους αυτό παραθέτει. […] οι κατάλογοι αυτοί ήταν ιδιαιτέρως αγαπητοί για τους Εβραίους και ήταν ο τρόπος με τον οποίο αυτοί κυρίως αντιλαμβάνονταν την ιστορία, ως μία αλυσίδα προσώπων και γενεών. Ήταν δε οι γενεαλογίες αυτές η απτή απόδειξη της εκπληρώσεως των προφητειών. Είχε πει ο Θεός στον Αβραάμ ότι θα πληθυνθούν οι απόγονοί του όπως η άμμος της θαλάσσης (Γεν. 13, 14-17) και τώρα, πράγματι, ο Ισραήλ είναι ένα μεγάλο πλήθος οικογενειών, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν όντως στην γη της Επαγγελίας! Όπως δε αυτή η υπόσχεση του Θεού εκπληρώθηκε, έτσι θα εκπληρωθεί και η άλλη υπόσχεση για τον βασιλικό οίκο του Δαυίδ (Β’ Βασ. 7. Α’ Παραλ. 17), ο οποίος δεν θα καταλυθεί ποτέ! Ο βασιλικός οίκος του Δαυίδ πράγματι, παρά τις περιπέτειές του μετά την βαβυλώνιο αιχμαλωσία, δεν εξαφανίστηκε. Οι απόγονοί τους ζούσαν στις ημέρες του συγγραφέως. Άρα, ο Θεός είχε κρατήσει την υπόσχεσή του και τώρα όλοι ανέμεναν με ελπίδα πότε θα έλθει ο «Χριστός Κυρίου», ο απόγονος του Δαυίδ, ο Οποίος, κατά την αντίληψή τους, θα έσωζε τον λαό από τον ζυγό των ξένων κατακτητών και θα αποκαθιστούσε την αρχαία δόξα του βασιλείου του Δαυίδ.

Έτσι ο συγγραφέας του βιβλίου των Παραλειπομένων προετοιμάζει, τελευταίος αυτός, τις ψυχές των ανθρώπων της Παλαιάς Διαθήκης, για την υποδοχή του Μεσσία, του Χριστού Κυρίου, ο Οποίος θα έσωζε τον νέο «Ισραήλ», δηλαδή την Εκκλησία, όχι από τον ξενικό ζυγό, όπως νόμιζαν λανθασμένα οι Ιουδαίοι, αλλά από τον μεγαλύτερο εχθρό, την αμαρτία και τον θάνατο. Την απάντηση στον ιερό συγγραφέα των Παραλειπομένων δίνει ο ευαγγελιστής Ματθαίος με το πρώτο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του: «Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαυίδ, υιού Αβραάμ» (Ματθ. 1,1)!

(Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Κείμενο – Μετάφραση – Ανάλυση – Σχόλια: Υπό Ιερεμία Φούντα Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Α’ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ Α’ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ

Α’ ΜΕΡΟΣ

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΕΣ

Α. ΟΙ ΣΗΜΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Β. ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ

Γ. ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΛΕΣ

1. Η γραμμή του Ιούδα

α) Οι δώδεκα φυλές

β) Από τον Ιούδα στον Ιεσσαί

γ) Ο Οίκος του Ιεσσαί

δ) Πρώτη γενεαλόγηση του Χάλεβ

ε) Καταγωγή του Ελισαμά από τον Ιεραμεήλ και την Αίγυπτο

στ) Δύο άλλες γενεαλογίες του Χάλεβ

ζ) Η γραμμή του Δαυίδ

η) Τρεις ακόμη γενεαλογίες περί του Χάλεβ

2. Οι υπόλοιποι της νοτιο(-ανατολικής) αμφικτιονίας

α) Ο Συμεών

β) Ο Ρουβήν

γ) Ο Γαδ

δ) Ο Ανατολικός Μανασσής

3. Οι Λευΐτες

α) Οι υιοί του Λευί και η γραμμή των αρχιερέων από τον Ααρών μέχρι την αιχμαλωσία

β) Οι απόγονοι του Λευί

γ) Η γενεαλογική γραμμή του λευιτικού χορού

δ) Η νομιμότητα των Σαδωκιτών

ε) Οι Λευιτικοί οικισμοί

4. Οι βόρειες φυλές
5. Εισαγωγικά για την εμφάνιση του Δαυίδ

α) Η φυλή του Βενιαμίν και ο Σαούλ

β) Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ

ΙΙ. Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ

Α. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ

Β. Η ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ

Γ. Η ΠΑΓΙΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑΣ

1. Η μεταφορά της Κιβωτού
2. Η οικοδόμηση του οίκου του Δαυίδ
3. Τα εγκαίνια της Σκηνής του Δαυίδ
4. Η οικοδόμηση του Ναού αναβάλλεται

Δ. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

1. Εκστρατείες ανατολικώς του Ιορδάνου
2. Επεισόδια με τους Φιλισταίους
3. Η ολέθρια απογραφή

Ε. ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΥΙΔ

1. Η πληγή από την απογραφή
2. Τα σχέδια του Δαυίδ
3. Το προσωπικό του Ναού

α) Η οργάνωση των Λευιτών

β) Οι διαιρέσεις των Ιερέων και συμπληρωματικός κατάλογος των Λευιτών

γ) Η οργάνωση των ψαλτών

δ) Οι θυροφύλακες και άλλοι λευιτικοί αξιωματούχοι

4. Η οργάνωση του στρατού και των αξιωματούχων του Δαυίδ
5. Η τελευταία σύναξη του Δαυίδ και ο θάνατός του

Β’ ΜΕΡΟΣ: ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ Α’ ΚΑΙ Β’ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ

I. Το όνομα του βιβλίου

II. Η δομή του βιβλίου

III. Η σχέση του βιβλίου των Παραλειπομένων με τα βιβλία Έσδρα – Νεεμία

IV. Η χρονολόγηση του βιβλίου

V. Διάρθρωση, σκοπός και ιστορική αξία του βιβλίου

VI. Πηγές του βιβλίου

VII. Φραστικές ιδιαιτερότητες

VIII. Το Εβραϊκό κείμενο και οι Μεταφράσεις του

IX. Ο Κανόνας

X. Η Θεολογία και η θρησκευτική αξία του βιβλίου

ΒΑΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ι. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΕΣ

Α. ΟΙ ΣΗΜΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Β. ΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ

Γ. ΟΙ ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΛΕΣ

1. Η γραμμή του Ιούδα

α. Οι δώδεκα φυλές

β. Από τον Ιούδα στον Ιεσσαί

γ. Ο Οίκος του Ιεσσαί

δ. Πρώτη γενεαλόγηση του Χάλεβ

ε. Καταγωγή του Ελισαμά από τον Ιεραμεήλ

στ. Δύο άλλες γενεαλογίες του Χάλεβ

ζ. Η γραμμή του Δαυίδ

η. Τρεις ακόμη γενεαλογίες περί του Χάλεβ

2. Οι υπόλοιποι της νοτιο(-ανατολικής) αμφικτιονίας

α) Ο Συμεών

β) Ο Ρουβήν

γ) Ο Γαδ

δ) Ο Ανατολικός Μανασσής

3. Οι Λευΐτες

α) Οι υιοί του Λευί και η γραμμή των αρχιερέων από τον Ααρών μέχρι την αιχμαλωσία

β) Οι απόγονοι του Λευί

γ) Η γενεαλογική γραμμή του λευιτικού χορού

δ) Η νομιμότητα των Σαδωκιτών

ε) Οι Λευιτικοί οικισμοί

4. Οι βόρειες φυλές
5. Εισαγωγικά για την εμφάνιση του Δαυίδ

α) Η φυλή του Βενιαμίν και ο Σαούλ

β) Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ

 

ΙΙ. Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ

Α. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ

Β. Η ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ

Γ. Η ΠΑΓΙΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑΣ

1. Η μεταφορά της Κιβωτού
2. Η οικοδόμηση του οίκου του Δαυίδ
3. Τα εγκαίνια της Σκηνής του Δαυίδ
4. Η οικοδόμηση του Ναού αναβάλλεται

Δ. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

1. Εκστρατείες ανατολικώς του Ιορδάνου
2. Επεισόδια με τους Φιλισταίους
3. Η ολέθρια απογραφή

Ε. ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΑΥΙΔ

1. Θρησκευτική εισαγωγή της απογραφής
2. Τα σχέδια του Δαυίδ
3. Το προσωπικό του Ναού
4. Η οργάνωση του στρατού και των αξιωματούχων του Δαυίδ
5. Η τελευταία σύναξη του Δαυίδ και ο θάνατός του

Α’ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΩΝ