H Αγία Γραφή, το θεόπνευστον τούτο και ιερώτατον δια το ανθρώπινον γένος βιβλίον, περιέχει υψίστας θεοδιδάκτους αληθείας, απροσμετρήτου βάθους, εκτάκτως διαφωτιστικάς επί των μεγάλων θεμάτων πίστεως και ζωής, που απησχόλουν, απασχολούν και θα απασχολούν τον άνθρωπον.
Πάντοτε διηρωτάτο και συνεχώς διερωτάται ο άνθρωπος δι’ εαυτόν και τον περί αυτόν κόσμον, δι’ όσα βλέπει και δι’ όσα δεν βλέπει, αλλά κατά κάποιον τρόπον διαισθάνεται, και προσπαθεί να εισδύσει εις το μυστήριον της υπάρξεως και του σκοπού αυτού του ιδίου και του κόσμου. Τι είμαι, διερωτάται, από που προέρχομαι, που βαδίζω, τι υπάρχει πέραν και έξω της παρούσης ζωής, ποίος ο σκοπός της υπάρξεώς μου; Αισθάνομαι κάτι εντός μου να μου ομιλή, άλλοτε εντόνως και άλλοτε ηπίως, περί μιας αιωνιότητος∙ άλλοτε να υπαγορεύη αυτό που λέγεται καθήκον, άλλοτε μεν να επιτάσση το πρακτέον, άλλοτε δε να εκφέρη, δίκην αδεκάστου δικαστού, καταλογισμόν δι’ όσα παράνομα έπραξα, ή δι’ όσα ώφειλα να πράξω και δεν έπραξα. Πόθεν η μυστηριώδης αυτή φωνή, την οποίαν δεν ενέβαλα εγώ εις τον εαυτόν μου, ούτε οι άλλοι μου την ενεφύτευσαν και από την οποίαν δεν ημπορώ να απαλλαγώ; Ποίος ο δημιουργός της; Και γενικώτερον, ποίος ο δημιουργός του απροσμετρήτου και καταπληκτικού σύμπαντος, μέσα εις το οποίον εγώ φαίνομαι τόσον μικρός; Τι υπάρχει πέραν αυτού; Τι πρέπει να πιστεύω, τι δε υποχρεούμαι να πράττω και τι να ελπίζω; Ποία πρέπει να είναι η εσωτερική μου ζωή και ποιότης, ποία δε η εξωτερική αναστροφή μου;
Αυτά και πλήθος άλλο συναφών μεγάλων προβλημάτων απησχόλησαν και απασχολούν τον άνθρωπον. Απαιτούν δε και θα απαιτούν την ικανοποιητικήν λύσιν και απάντησιν, από την οποίαν και θα εξαρτηθή ο προσανατολισμός της ζωής. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)