ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ
Στο βιβλίο αυτό περιγράφονται με συντομία τα γεγονότα, τα πρόσωπα και τα βιώματα της Μεγάλης Εβδομάδας, όπως αυτά παρουσιάζονται μέσα στα κείμενα της Αγίας Γραφής και στην ορθόδοξη υμνολογία.
Γνωρίζοντας τι συμβαίνει σε κάθε συγκεκριμένη σύναξη της Εκκλησίας, μπορούμε να ζούμε πιο συνειδητά τα γεγονότα στην πορεία προς τον Γολγοθά και την Ανάσταση!
(Από την παρουσίαση του εκδότη)
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΓΟΛΓΟΘΑ
[…] Μετά την θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα – πάνω σε ένα γαϊδουράκι – την οποία γιορτάσαμε την Κυριακή το πρωί, εισερχόμαστε στην κατανυκτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος.Ζω στην Εκκλησία…
Κυριακή των Βαΐων βράδυ: Ακολουθία του Νυμφίου, Όρθρος Μεγάλης Δευτέρας
Λιτανεύεται η εικόνα του Νυμφίου Χριστού μέσα στον ιερό ναό.
Θα ακούσω τον ύμνο:
«Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος, τοις αποστόλοις έλεγεν εν τη οδώ∙ Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, και παραδοθήσεται ο Υιός του ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού…»
(Καθώς ο Κύριος βάδιζε προς το εκούσιο Πάθος Του, στον δρόμο έλεγε στους αποστόλους Του: Κοιτάξτε! Ανεβαίνουμε στα Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί, όπως έχει γραφεί προφητικά γι’ Αυτόν…)
Η Εκκλησία μας θυμάται και τιμά…
Τον Ιωσήφ τον πάγκαλο, ο οποίος αποτελεί προτύπωση του Χριστού. Όπως ο Κύριος υπέφερε άδικα εξαιτίας της ανθρώπινης κακίας, το ίδιο και εκείνον τον φθόνησαν τα ίδια του τα αδέλφια και τον πούλησαν δούλο στην Αίγυπτο. Εκεί αντιμετώπισε τον πειρασμό της γυναίκας του Πετεφρή, αλλά διατηρώντας την αγνότητά του δοξάστηκε από τον Θεό, καθώς έγινε άρχοντας της Αιγύπτου. Ο Ιωσήφ, όπως και ο Χριστός, έδειξε ανεξικακία και συγχώρησε τους αδελφούς του για τη σκληρότητά τους.
Τη συκιά, που αν και ήταν γεμάτη φύλλωμα και ομορφιά, δεν είχε καθόλου καρπούς, όταν ο Κύριος την πλησίασε. Για τον λόγο αυτό, την καταδίκασε να μείνει για πάντα άκαρπη. Άκαρπη συκιά είναι και κάθε ψυχή που δεν έχει δείξει πνευματικούς καρπούς.
Διαβάζω στην Καινή διαθήκη…
Η συκιά που ξεράθηκε: Ματθ. κα’ 18-22 […]
Αρχή της Μεγάλης Εβδομάδος!
Ανηφορίζουμε μαζί με τον Χριστό στον δρόμο για τα Ιεροσόλυμα. Ζητάμε και δίνουμε συγχώρεση στους αδελφούς μας. Στολίζουμε την ψυχή μας με αρετές, όπως μας ζητά ο Κύριος. […]
(Αποσπάσματα από το περιεχόμενο του βιβλίου)