Και άλλες φορές είχε βρεθεί στην Αγία Μόνη, το μοναστήρι της Παναγίας, που δεσπόζει στην ανατολική πλευρά των Κυθήρων. Είχε ιδεί, από ψηλά, σχεδόν όλο το νησί, ν’ απλώνεται από την Πλατειά Άμμο και τον Καραβά ως το Καψάλι, κρυμμένο πίσω από τον άγιο Γιάννη στο Γκρεμό. Τώρα, όμως, ήταν μια έκπληξη και μία πραγματική αποκάλυψη. Είχανε φτάσει πρωί-πρωί στο μοναστήρι για την πανήγυρη. Άλλοι νησιώτες είχαν κοιμηθεί εκεί, όπως το είχαν τάξει, και τώρα βοηθούσαν τον πατέρα Ευθύμιο και τους Επιτρόπους για να είναι όλα έτοιμα, και να λάμπουν από καθαριότητα.
Είχε ακουμπήσει στο πεζούλι, πίσω από το καμπαναριό, κι αγνάντευε το πέλαγο. Μόλις είχε βγει ο ήλιος και η θάλασσα έλαμπε από κιτρινοκόκκινα χρώματα. Ο αγέρας έφερνε πλήθος αρώματα από αγριοχόρταρα, όπου υπρτερούσε το σχίνο και το φλισκούνι. […]
(Απόσπασμα από το βιβλίο)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Α’ Η ΕΥΩΔΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Η αγία Μόνη
Ο αδελφός Ιωαννίκιος, ή το ξεχαρβαλωμένο παράθυρο
Αγιορείτικο θυμίαμα
Γλάστρες με βασιλικό
Μια παλιά συντροφιά
Β’ ΤΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ Η ΠΕΤΡΑ
Στη λυκοσπηλιά
Ένα πικρό ερώτημα
«Για ποιο άγαλμα μιλούν;!…»
Περικαθάρματα
Ο κυνηγημένος
Ο Νταλλακώτιας
Ο λήσταρχος
Ο αφορισμός