Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΣΣΑ
Ή γιαγιά μου ή Πελαγία ήταν απλή καί αγράμματη γυναίκα. Δεν ήταν όμως συνηθισμένη. Ήταν κάτι το ξεχωριστό, όχι στη μορφή, αλλά στην ψυχή καί την πίστη. Ή πίστη γι’ αυτήν δεν ήταν θεωρία, ούτε τύπος. Ήταν τρόπος ζωής. Ή επικοινωνία της με το Χριστό, ή ένωσή της με την Παναγία ήταν προσωπική, ζωντανή, ζεστή, θαυματουργή. Από μικρή άκουγα από τη μητέρα μου ή τίς θείες μου γι’ αυτή τη ζωντανή πίστη της γιαγιάς, μερικές φορές καί από την ίδια. Όλα αυτά τα κράτησα μέσα στην καρδιά μου σαν πολύτιμα μαργαριτάρια. Πέρασαν τόσα χρόνια, όμως ή μνήμη της εξακολουθεί να μένει ολοζώντανη καί πιεστική. Με πιέζει να τα γράψω απλά, όπως τα άκουσα, όπως μου έρχονται ένα-ένα στο μυαλό. …Καταγράφω μαρτυρίες απλά καί σχεδόν με τυχαία σειρά, όπως απλά καί τυχαία είναι τα γεγονότα στη ζωή.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η γιαγιά μου η μικρασιάτισσα