ΜΑΞΙΜΟΣ
Η ιστόρηση του βίου ενός ξεχωριστού ανθρώπου.
Η ταραγμένη εποχή του, οι δύσκολες ημέρες και η φωτεινή του προσωπικότητα.
Ακροθιγώς οι θέσεις του, που εύκολα αναγνωρίζονται ως απαντήσεις στην υπαρξιακή αγωνία των ημερών μας.
Η διεισδυτική του ματιά στον κόσμο και τον άνθρωπο.
Η ηρωική του αντίσταση απέναντι σε μια πανίσχυρη εξουσία, για την εδραίωση της αλήθειας.
Το αβάσταχτο μαρτύριό του…
Οι αγώνες, οι νίκες, η ηθική πτώση και συγχρόνως το μεγαλείο της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας της ιστορίας μέσα από μια προσωπική μαρτυρία αγάπης…
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
[…] Η παρουσία κάποιων ανθρώπων στη γη δεν έχει τέλος. Υπάρχουν έξω από τα όρια της ιστορικής τους παρένθεσης. Ο βίος τους δεν χαρακτηρίζεται από το εφήμερο της λάμψης ενός πυροτεχνήματος. Γίνονται σημεία στην αμφίβολη σχετικότητα του χρόνου, των σχηματοποιούν ή των χρωματίζουν. Όταν κάποτε φύγουν από τον κόσμο του αισθητού ολοκληρώνοντας τον γνωστό κύκλο, η απουσία τους με τίποτα δεν σημαίνει λήθη ή αφάνεια. Το παρόν τους συνεχίζεται σημαινόμενο από ό,τι πνευματικό και αληθινό άφησαν πίσω τους.
Ο Μάξιμος είναι μια τέτοια παρουσία. Όσιος και ομολογητής. Εμφανίστηκε ιστορικά στην ταραγμένη πραγματικότητα της Κωνσταντινούπολης του έβδομου αιώνα, σκοτεινού ή φωτισμένου δεν ξέρω, ίσως κάπου το ένα κάπου αλλού το δεύτερο.
Είχε προηγηθεί η εποχή του Ιουστινιανού, χρυσή, μεγάλη σε επιτεύγματα. Η οικουμενική επιβολή δυνάμεως της αυτοκρατορίας ήταν γεγονός αδιαμφισβήτητο, πλην όμως ο θάνατός του έγινε το όριο του τέλους της αίγλης και η αρχή δεινών στο πρόσωπο βάρβαρων φύλων.
Τις νύχτες ο λαός ονειρευόταν μια κραταιή αυτοκρατορία αλλά η ακεραιότητα της χώρας κινδύνευε σε όλα τα σύνορα, ενώ η κυριαρχία της στην Ισπανία ήταν πια παρελθόν. Μετρούσαν το χρόνο τους με νίκες αλλά και με ήττες.
Στην Πόλη του Κωνσταντίνου τη μεγάλη οι άνθρωποι προσεύχονταν στον υπέρλαμπρο οίκο της Σοφίας του Θεού, έχαναν τα χρήματά τους στα στοιχήματα του ιπποδρόμου, ξεφάντωναν στα καπηλειά μεθυσμένοι από κόκκινο κυπριακό κρασί, αμάρταναν σερνόμενοι στα πορνεία ή ζητιάνευαν για λίγο κρίθινο ψωμί, καλύπτοντας με ράκη τη γύμνια τους.
Τότε, στα τέλη του έκτου μετά Χριστόν αιώνα, συγκεκριμένα το 580, γεννιέται ο ΜΑΞΙΜΟΣ στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Ιουστίνος Β’ έχει πεθάνει και στον θρόνο κάθεται ο γιός του Τιβέριος Κωνσταντίνος. […]
(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)