Μια ζωγραφιά
Ζωγραφίζω μια μάνα!
Φτιάχνω μάτια στρογγυλά και μεγάλα·
(Λένε πως οι μάνες τα βλέπουν όλα.)
Βάνω μια κουκίδα για μύτη·
(Δεν έχουνε σχεδόν οι μάνες μύτη…)
Το κούτελο πλατύ και περήφανο·
(Έχουν σαν στρατιώτες το μέτωπο ψηλά.)
Πώς να σχεδιάσω το στόμα,
για να’ ναι γελαστό
και σφραγισμένο μαζί;
(Οι μάνες, ξέρετε,
χαμογελούν και σωπαίνουν…)
Της γεμίζω το στήθος παράσημα·
(Αυτά, βγαίνουνε εις διπλούν…
ένα δίνουν στο παιδί κι ένα στη μάνα.)
Ξέχασα την καρδιά! Που να τη βάλω;
Κατ’ απ’ το στήθος δεν χωρεί…
Την περνώ σε κορδέλα
και την κρεμώ απ’ έξω…
(Μα… φίλοι μου,
αυτό δεν μοιάζει καρδιά·
ειν’ ολάκερη πλατεία!!!…)
(Ποίημα που περιέχεται στο βιβλίο)