«Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι ένας εκπρόσωπος εκείνης της πλειάδας των Ελλήνων ποιητών που πρόσφεραν μια ζωτική και ανέλπιστη συμβολή στην παγκόσμια λογοτεχνία της εποχής μας, και το πλούσιο ποιητικό έργο του έξοχου αυτού λυρικού αποτελεί μια κορυφαία στιγμή της σύγχρονης νεοελληνικής ποίησης, βρίσκοντας αναγνώριση και ‘’έξω από την πατρίδα του’’». [Από το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής του Πανεπιστημίου της Βιέννης, που απένειμε στον Τάκη Βαρβιτσιώτη το Διεθνές Βραβείο Γκόντφριντ φον Χέρντερ, 1994].
«Εάν ο Σολωμός είναι ιδρυτής της νεοελληνικής ποίησης, ο Παλαμάς ο γενάρχης της και ο Κάλβος ο νεοκλασικός σταθμός της, εάν ο Καβάφης εκφράζει το σταθμό της βυζαντινής παρακμής και ο Ρίτσος την κοινωνική διαμαρτυρία, τότε ο επόμενος μεγάλος λυρικός σταθμός είναι ο νεότερος του πρώτου κύκλου της Σχολής Θεσσαλονίκης ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916). Το πνεύμα του αρχικού ποιητικού πυρήνα της μεσοπολεμικής “Σχολής” Θεσσαλονίκης συνεχίζει και κορυφώνει η κελτική υψιπετής ποίηση του μεγάλου αυτού μεταπολεμικού ποιητή». [Από την «Επίτομη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» του Δ. Τσάκωνα, Εκδ. Κάκτος].
«Δεν ξέρω κανέναν άλλο σύγχρονο ποιητή μας, και πιο συγκεκριμένα, ποιητή μεταπολεμικό, που με τον ποιητικό του λόγο να μας κάνει να νοιώθουμε τόσο έντονα τη “σιωπή”. Και ειδικά τη σιωπή του μυστηρίου…
Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει στη μοντέρνα ποίηση ένας ποιητής τόσο υψηλού επιπέδου. Είναι κρίμα άνθρωποι σαν κι αυτόν να μένουν στην αφάνεια, έχοντας ένα ακροατήριο διακοσίων ή το πολύ τριακοσίων ανθρώπων. Το έργο του Τάκη Βαρβιτσιώτη είναι ένα αληθινό αριστούργημα και αυτό μας το δείχνει και η πρόσφατη βράβευσή του.» Ανδρέας Καραντώνης
«…Το πολύτιμο ποιητικό έργο ενός από τους πιο γνήσιους και πιο πνευματοφόρους νεοέλληνες λυρικούς του αιώνα μας…» ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
«Είναι φανερό πως ο Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι ο Angelus Novus της σύγχρονής μας ποίησης, είναι ο αδιαμφισβήτητος πρώτος στο ανάστημα μεγαλοδιάστατος ποιητής της Ελλάδας σήμερα. Είναι ταυτόχρονα ο ελεγειακότερος ποιητής της μοίρας και ο κατάλευκος και ολόλαμπρος νέος της Άγγελος» Θ. Δ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Είναι πολλά χρόνια τώρα που κρατώ αυτές τις σημειώσεις για ατομική μου αποκλειστικά χρήση. Γι’ αυτό και ελάχιστες από αυτές δημοσιεύτηκαν ίσα με σήμερα. Άλλες αντιπροσωπεύουν σκέψεις μου και συμπεράσματα μιας ολόκληρης ζωής αφιερωμένης στην ποίηση και στην τέχνη με θρησκευτική ευλάβεια, άλλες απηχούν απόψεις που αποθησαύρισα από μελέτες μου και άλλες απλώς τις αντέγραψα και τις μετέφερα αυτούσιες γιατί βρήκα πως ταίριαζαν με τις δικές μου και πως ήταν τόσο τέλεια διατυπωμένες και μάλιστα από κορυφαίους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, ώστε θα ήταν περιττό να τις επαναλάβω έστω και διασκευασμένες […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα που περιλαμβάνεται στο βιβλίο)