ΘΕΡΟΣ ΤΡΥΓΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Υπήρξε, κάποτε, ένας καιρός που οι καλοκαιρινές διακοπές ήταν το όραμα μιας ολόκληρης γενιάς. Αλλά η θερινή ραστώνη τελειώνει κάποτε και τότε πρέπει να τρυγήσεις τους καρπούς.
Ή ό,τι φύτρωσε χωρίς να το πάρει είδηση κανείς. Τα καλοκαίρια μας πια τα σκιάζουν απειλές πολέμου, εισβολές αλλοφύλων, λοιμοί, λιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί…
Οι άνθρωποι, κάποτε, την εποχή του τρύγου, μέσα στο καλοκαίρι, έπρεπε να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν, όλοι μαζί.
Ο ένας για τον άλλον και όλοι μαζί ή κοινότητα, να κινητοποιηθούμε για να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση που έχουμε μπροστά μας.
Μα το ερώτημα τώρα δεν είναι αν υπάρχει ακόμα η κοινότητα, αλλά αν μας έχει απομείνει πια το πρόσωπο μας,
το ελεύθερο,
μοναδικό
κι ανεπανάληπτο πρόσωπό μας…
(Από την εισαγωγή του βιβλίου ΘΕΡΟΣ ΤΡΥΓΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ)