ΚΥΡΙΑΚΑ ΑΛΛΗΛΟΥΙΑΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
διά τον καιρόν της προσφοράς του θυμιάματος
μελισθέντα κατ’ ήχον μετά των αρμοδίων στίχων αυτών παρά Γρηγορίου Θ. Στάθη
καθηγητού της Βυζαντινής Μουσικολογίας και Ψαλτικής Τέχνης εν τω Πανεπιστηνίω Αθηνών, τάχα και μαΐστορος,
κατ’ εισήγησιν και ευλογίαν του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρίου Χριστοδούλου, εις ον και αφιερούνται προφρόνως τα νεωστί ποιηθέντα, εις ήχον πλ. β’, βαρύν και πλ. δ’, κατά την ε’ και ς’ του μηνός Φεβρουαρίου του σωτηρίου έτους, βα’
ΚΥΡΙΑΚΑ ΑΛΛΗΛΟΥΙΑΡΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
«Ο διάκονος∙ Πρόσχωμεν. Ο αναγνώστης∙ Αλληλούϊα, Ψαλμός τω Δαβίδ. Ο διάκονος∙ Πρόσχωμεν. Και ψάλλεται του αλληλουϊάριον, υπό του λαού, ο δε διάκονος θυμιά την αγία τράπεζαν κύκλω σταυροειδώς και όλον το Βήμα. Ο δε ιερεύς εύχεται καθ’ εαυτόν∙ Του Κυρίου δεηθώμεν∙ Έλλαμψον εν ταις καρδίαις ημών… και λέγει το Κλίνον, Κύριε, υο ους σου και επάκουσόν μου…, έως τέλους. Ο δε διάκονος, ως είπομεν, λαβών τον θυμιατόν μετά του θυμιάματος πρόσεισι τω ιερεί λέγων∙ Ευλόγησον, δέσποτα, το θυμίαμα. Του δε ιερέως συνήθως ευλογήσαντος και την ευχήν ειπόντος, και του διακόνου θυμιάσαντος, το τε ιερατείον όλον, άμα δε και τον ιερέα και αποθεμένου του θυμιατού έρχεται προς τον ιερέα∙ και υποκλίνας αυτώ την κεφαλήν αυτού… λέγει∙ Ευλόγησον, δέσποτα, τον ευαγγελιστήν του αγίου αποστόλου [δείνος]. Ο δε ιερεύς σφραγίζων αυτόν και λέγων∙ Ο Θεός διά πρεσβειών του αγίου, ενδόξου, αποστόλου και ευαγγελιστού [δείνος]. Και ο διάκονος ειπών το Αμήν και προσκυνήσας απέρχεται και στας έμπροσθεν της αγίας Τραπέζης μετ’ ευλαβείας, αίρει το άγιον Ευαγγέλιον εκ των χειρών του ιερέως και εξελθών διά των αγίων Θυρών απέρχεται και ίσταται εν τω τεταγμένω τόπω, προπορευοένων δηλονότι των μανουαλίων μετά λαμάδων». […]
Ηχίζει ο μονοφωνάρης το ενήχημα του τυχόντος ήχου και άρχεται ο α’ χορός ψάλλειν το τριπλούν Αλληλούια. Είτα ο μονοφωνάρης του ετέρου χορού εκφωνεί τον α’ στίχον και ο χορός ψάλλει πάλιν το Αλληλούια, εις το αυτό μέλος. […]
(Αποσπάσματα από το περιεχόμενο του βιβλίου)