ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ
Στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όταν κάθε έννοια κράτους διαλύθηκε κάτω απ’ το πέλμα του δυνάστη, η μόνη ελπίδα και καταφυγή του υποδούλου Ελληνισμού έμεινε η Εκκλησία. Σ’ αυτήν θα καταφύγη ο ραγιάς για να βρη παρηγοριά στον πόνο του, κουράγιο και δύναμι στη δυστυχία του, πάνω απ’ όλα ελπίδα για κάποια Ανάστασι.
Η Εκκλησία στα χρόνια τούτα της σκλαβιάς ανέλαβε τον πρωτοπορειακό ρόλο να στηρίξη και οδηγήση το Γένος αφού η πολιτεία είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Στον κλήρο κυρίως θα πέση το βαρύ έργο να βοηθήση και συμπαρασταθή, αλλά κυρίως να φωτίση τον υπόδουλο Έλληνα.
Η μεγάλη αλήθεια ότι μόνο σαν μορφωθή ο ραγιάς και γνωρίση το παρελθόν και τις ρίζες του θ’ αγωνιστή για τη λευτεριά του, έγινε έμβλημα της εκκλησίας.
Και δεν είναι μόνο το παρελθόν που θα βαρύνη. Πρέπει το γένος να μη μείνη πίσω στις καινούργιες κατακτήσεις που συντελούνται στη Δύσι. Πρέπει να μάθη, να φωτιστή, ν’ αποδείξη με λόγο και έργο πως η σκλαβιά δεν μπόρεσε ν’ αφανίση αυτό που κάποτε θαυμάστηκε ως «ελληνικό δαιμόνιο».
Ο ταπεινός παπάς από τη μια μεριά – που η προσφορά του δεν έχει ακόμα αξιοποιηθή – με τα λιγοστά γράμματα και την πολλή φλόγα, νύχτα και μέρα αγωνίζεται στο φως της γνώσης ν’ ανοίξη το νου του μικρού σκλαβόπουλου. […]
(Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΛΟΓΟΙ ΕΙΣ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ, ΖΩΗ ΓΚΕΝΑΚΟΥ – ΜΟΥΡΟΥΤΗ
1.- ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ (Α’ Κυριακή των Νηστειών)
2.- ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ (Λόγος εις την Β’ Κυριακήν των Νηστειών)
3.- ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΟΧΗΣ (Λόγος εις την Β’ Κυριακήν των Νηστειών)
4.- ΠΕΡΙ ΟΡΚΟΥ (Β’ Κυριακήν των Νηστειών)
5.- ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ (Α’ Κυριακή των Νηστειών)
6.- ΠΕΡΙ ΚΟΙΛΙΟΔΟΥΛΕΙΑΣ (Δ’ Κυριακή των Νηστειών)
7.- ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ (Λόγος εις την Ε’ Κυριακήν των Νηστειών)
8.- ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (Μ. Παρασκευή)
9.- ΦΕΥΓΕΤΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑΝ (Κυριακή του Θωμά)
ΠΑΡΟΡΑΜΑΤΑ