ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΥΠΕΚΥΨΑΝ!
Η έκδοσις του «Αυτοί δεν υπέκυψαν» από την «Δαμασκό» δεν αποτελεί μόνο την απότισι ενός χρέους προς το ελληνικό κοινό, που τόσον ολίγα μέχρι τούδε έχει πληροφορηθή για την ηρωϊκή αντίστασι των πιστών χριστιανών της ερυθροκρατούμενης Ρωσίας. Η αφήγησις του F. George είναι τόσο ζωντανή και τόσο ρεαλιστική, ώστε δίδει στον αναγνώστη την δυνατότητα να σχηματίση μία πλήρη εικόνα για τον τεράστιο πνευματικόν αγώνα, που επί 37 ήδη έτη διεξάγεται αδιάκοπος με την κρατικοποιημένη αθεΐα. Η έκδοση αυτού του βιβλίου αποτελεί την καθυστερημένη εκπλήρωσι, κατά ελάχιστο μέρος, ενός μεγάλου καθήκοντος προς δεκάδες εκατομμυρίων ομοδόξων και ομοπίστων αδελφών μας.
Η έκδοσις του «Αυτοί δεν υπέκυψαν» από την «Δαμασκό» δεν αποτελεί μόνο την απότισι ενός χρέους προς το ελληνικό κοινό, που τόσον ολίγα μέχρι τούδε έχει πληροφορηθή για την ηρωϊκή αντίστασι των πιστών χριστιανών της ερυθροκρατούμενης Ρωσίας. Η αφήγησις του F. George είναι τόσο ζωντανή και τόσο ρεαλιστική, ώστε δίδει στον αναγνώστη την δυνατότητα να σχηματίση μία πλήρη εικόνα για τον τεράστιο πνευματικόν αγώνα, που επί 37 ήδη έτη διεξάγεται αδιάκοπος με την κρατικοποιημένη αθεΐα. Η έκδοση αυτού του βιβλίου αποτελεί την καθυστερημένη εκπλήρωσι, κατά ελάχιστο μέρος, ενός μεγάλου καθήκοντος προς δεκάδες εκατομμυρίων ομοδόξων και ομοπίστων αδελφών μας.
Πρέπει ατυχώς, με πολλή μας εντροπή, να ομολογήσωμεν ότι εις το «είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη», εις την περίπτωσιν αυτήν των εν Ρωσία χάριν της χριστιανικής των πίστεως διωκομένων, δεν επήραμε «βαθμόν προβιβάσιμον». Ο πόνος των δεν έγινε ούτε μακρόθεν και πόνος μας, και αι αγωνίαι των και τα βασανιστήριά των ούτε κατ’ ελάχιστον απετέλεσαν αντικείμενο της φροντίδος μας και της μερίμνης μας. Βυθισμένοι, ως επί το πλείστον, εις την αποκρουστική μας χλιαρότητα∙ απησχολημένοι σχεδόν αποκλειστικώς με το ταλαίπωρο εγώ μας, ή το πολύ – πολύ με τα ζητήματα του αμέσου μας περιβάλλοντος∙ ελεεινοί πένητες εις το κεφάλαιο της αγάπης∙ χρεωκοπημένοι σχεδόν εξ ολοκλήρου όσον αφορά την συναίσθησιν ότι έχομε την τιμή και την ευθύνη να αποτελούμε «εν σώμα», το σώμα του Χριστού, εκρατήσαμε κλειστά τα αυτιά μας εις τους γόους των βασανιζομένων νέων μαρτύρων της πίστεως, ενώ τα θολωμένα από την ομίχλη της αδιαφορίας μάτια μας δεν κατώρθωσαν να διακρίνουν την θριαμβεύουσα στρατιά των συγχρόνων ηρώων, που με το αίμα των χαράσσουν εκ νέου διά την ανθρωπότητα τον μοναδικό δρόμο της σωτηρίας της. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο της Α’ κεδόσεως)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΥΠΕΚΥΨΑΝ!
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
I.- Τα σοβιέτ προτείνουν ειρήνη στο Θεό
II.- Η χριστιανική νεολαία αρχίζει την Αντίσταση
III.- Μαζί με τους παρτιζάνους
IV.- Η «ανεξιθρησκεία» στη Ρωσία
V.- Στο ρωσικό στρατό
VI.- Ένας πικραμένος λαός
VII.- Γιατί πολέμησαν οι Ρώσοι
VIII.- Το «Σχέδιο» της Αντιστάσεως
IX.- Κρυφοί χριστιανοί ανάμεσα στους ερυθρούς
X.- Περνώ από τα ρωσικά σύνορα
XI.- Η χριστιανική αντίσταση στη Ρωσία
XII.- Το ένα τρίτο του ρωσικού λαού
XIII.- Ταξιδεύοντας μόνος
XIV.- Οι άλλες οργανώσεις Αντιστάσεως
XV.- Η Αντίσταση στην Ουκρανία
XVI.- Εγκαταλείπω το ρωσικό έδαφος
XVII.-Στη φυλακή της Πράγας
XVIII. Χριστιανοί στη φυλακή
XIX.- Επιστροφή στην ελευθερία