ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ – Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Καθώς τα χρώματα της δύσης είχαν γίνει μια λεπτή γραμμή που ετοιμαζόταν να σβήσει κάτω απ’ την πίεση του μαύρου νυχτερινού ουρανού, ο Μανωλιός ζάρωσε σιμά στον Κωνσταντίνο στο ψαλτήρι κι άρχισε να μουρμουρίζει:
«Καλά τον λένε τα’ άλλα παιδιά “Ο Κωνσταΐνης ο παπάς”! Κι άντε να κάνει μια ακολουθία, αλλά δύο;»
-Σώπα, βρε κοπελάκι! Έλα, πες το «Πάτερ ημών», που το ξέρεις…, είπε ο Κωστής, που δεν έδινε σημασία στα μουρμουρητά του.
Δεν ήταν η πρώτη φορά, άλλωστε, που άκουγε να τον αποκαλούν «Κωσταΐνη παπά»… Έτσι τον φώναζαν τα παιδιά, γιατί του άρεσε να πηγαίνει στην εκκλησία από νήπιο. Πιότερο κι απ’ τα παιχνίδια στις γειτονιές αγαπούσε να πηγαίνει στις εκκλησιές να προσεύχεται. Και βοηθούσε τον παπα-Γιάννη σε ότι μπορούσε.
Η αφηγηματική βιογραφία του μικρού Κωνσταντίνου, μετέπειτα μοναχού Σοφρωνίου και Αγίου Γέροντος Ευμενίου (Σαριδάκη), ζωντανεύει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού, φέρνοντας μικρούς και μεγάλους εγγύτερα στον Άγιο των ημερών μας. Ένα βιβλίο για παιδιά δημοτικού, αλλά και για κάθε αναγνώστη με παιδική καρδιά, γεμάτο με τους ανεκτίμητους θησαυρούς, που όλοι οι βίοι των Αγίων μας κρύβουν. Η Μαρίνα – Χαρά Χρυσοστόμου με απόλυτο σεβασμό και με μεγάλη τρυφερότητα και ευαισθησία αποδίδει τον βίο για τα παιδιά, ενώ η Αγγελική Δελεχά ζωντανεύει με μοναδική εικονογράφηση το κείμενο.
(Από την παρουσίαση του εκδότη)
Τα ξυπόλυτα πόδια του έτρεχαν στον κακοτράχαλο μονοπάτι σαν να φορούσαν παπούτσια με μικρή σόλα. Τα χαμόκλαδα τσάκιζαν στο πέρασμά του. Πίσω, στο χωριό, ακούγονταν οι φωνές των άλλων παιδιών, που έπαιζαν στις γειτονιές. Βελάσματα σκόρπια από κανένα κοπάδι, η φωνή ενός γαϊδάρου, η μυρωδιά από δίκταμο και θυμάρι ενώνονταν με τα χρώματα του ουρανού, που είχε αρχίσει να πορτοκαλίζει.
Γνώριμο το σκηνικό για τον Κωστή. Οι ίδιοι ήχοι, οι ίδιες μυρωδιές, τα ίδια χρώματα τον συντρόφευαν από τότε που γεννήθηκε στο φτωχικό και άγονο εκείνο μέρος της Κρήτης. […]
(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)
ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ – Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ