ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΟΣ;
Με δραστηριότητες
O Ντίνο Ελεφαντίνο είναι ένα ελεφαντάκι λίγο διαφορετικό από τ’ άλλα.
Είναι έξυπνος, ευαίσθητος, αλλά είναι επίσης αφηρημένος, καθώς και λίγο άγαρμπος.
Πολύ λίγο… Όσο πατάει ο ελέφαντας που λένε.
Δυσκολεύεται πολύ να κάνει φίλους ή μάλλον κάνει
εύκολα φίλους, αλλά τους χάνει ακόμη πιο εύκολα,
καθώς συχνά οι ανεξέλεγκτες κινήσεις του και η παρόρμησή του δημιουργούν μικροατυχήματα και παρεξηγήσεις.
Στην τάξη ταξιδεύει πάντα στο δικό του «συννεφάκι».
Εκεί όπου κανείς δεν ζητάει από τον Ντίνο να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι.
Θα μπορέσει να φρενάρει ο Ντίνο το εύστροφο μυαλό του, που τον παρασύρει διαρκώς σε νέες περιπέτειες;
Υπάρχει, άραγε, τρόπος να καταφέρει στο νέο σχολείο να αποκτήσει αληθινούς φίλους, που θα αγαπήσουν
τον υπέροχο χαρακτήρα του;
Ένα βιβλίο για τα ξεχωριστά παιδιά με ΔΕΠΥ
ή άλλες μαθησιακές δυσκολίες, τα οποία οφείλουμε
να γνωρίσουμε, να αγκαλιάσουμε και να τα βοηθήσουμε να «ανθίσουν», όπως αξίζει σε κάθε παιδί.
(Από την παρουσίαση του εκδότη)
Πρόλογος: Ζωή Κρόκου (Δρ Ειδικής Παιδαγωγικής)
Επίμετρο: Μπουμπούσης Γιώργος (Ψυχολόγος-Εκπαιδευτικός)
Δεν Είναι Πραγματικά Υπέροχο που η Πέγκυ Φούρκα εμπνεύστηκε ένα παραμύθι για την ευαισθητοποίηση και την ενημέρωση των παιδιών, των γονιών αλλά και των εκπαιδευτικών για τη Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και την Υπερκινητικότητα! Υπέροχη ιδέα, πράγματι, η οποία γίνεται ακόμη πιο υπέροχη όταν ξεφυλλίσουμε αυτό το βιβλίο και προσέξουμε ότι η εικονογράφηση έχει στηριχτεί στη δημιουργία μοντέλων με πλαστελίνη. Έτσι, η πρώτη σκέψη που έρχεται σαν «αχτίδα» στο μυαλό μου διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, είναι ότι μπορεί να αποτελεί, εκτός από μία ενδιαφέρουσα αφήγηση, μία διδακτική παρέμβαση ή ένα παιδαγωγικό παιχνίδι για παιδιά που αντιμετωπίζουν ΔΕΠΥ, ώστε να «εκπαιδεύσουν» την προσοχή τους πλάθοντας πλαστελίνη και τιάχνοντας αντίστοιχες φιγούρες ή αντικείμενα και -γιατί όχι-, να δημιουργήσουν τις δικές τους ιστορίες με παρόμοιο τρόπο. Δε θα Είναι Πραγματικά Υπέροχο;
Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια από τις πιο συχνές νευροαναπτυξιακές διαταραχές, που επηρεάζει περίπου το 5-7% των παιδιών παγκοσμίως. Παρά τη συχνότητά της, εξακολουθεί να παραμένει παρεξηγημένη και αμφιλεγόμενη ως προς την επιτυχία των παρεμβάσεων. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δεν είναι «δύσκολα» παιδιά. Είναι παιδιά με εξατομικευμένες ανάγκες και υπολανθάνουσες δυνατότητες. Αντιμετωπίζουν προκλήσεις στη συγκέντρωση, την εστίαση και διατήρηση της προσοχής, την οργάνωση, την αναστολή των παρορμήσεων και, συχνά, χαρακτηρίζονται από σημαντική κινητικότητα. Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν είναι αδυναμίες αλλά ιδιαιτερότητες, που απαιτούν γνώση από τον περίγυρο, κατάλληλες παρεμβάσεις και συστηματική υποστήριξη. […]
(Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου)
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΟΣ;