Οἱ Ἀρμένιοι εἶναι ἕνας εὐγενὴς καὶ ἡρωικὸς λαὸς ποὺ κατέβαλαν μεγάλο τίμημα ἀγώνων καὶ θυσίας γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὸ δικαίωμα τῆς ἱστορικῆς τους ὑπάρξεως. Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς οἱ Ἕλληνες τοὺς ἀντιμετωπίζουμε μὲ πολλὴ συμπάθεια, γιατὶ νοιώθουμε ὅτι εἴμαστε ὁμοιοπαθεῖς, ὅτι ἱστορικὰ καὶ ὡς πρὸς ἄλλα στοιχεῖα καὶ πλευρὲς τῆς ζωῆς συγγενεύουμε, πολὺ περισσότερο μάλιστα ἀφοῦ καὶ αὐτοὶ εἶναι Χριστιανοί.
Ὑπάρχει ὅμως καὶ μία ἄλλη σημαντικὴ πλευρὰ τοῦ ζητήματος ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν ἐκκλησιαστική τους ταυτότητα, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία κατὰ παράδοση θεωροῦμε τοὺς Ἀρμενίους ὡς αἱρετικοὺς Μονοφυσῖτες. Αὐτὸ στὶς ἡμέρες μας, ὅπου ὅλα σχετικοποιοῦνται καὶ ἀμβλύνονται, καὶ ἡ παράδοση δὲν παίζει ἀποφαστιστικὸ ρόλο, τείνει νὰ σκεπασθεῖ, νὰ ξεχασθεῖ καὶ νὰ ἀλλοιωθεῖ μὲ ἄλλη θεώρηση, ἡ ὁποία στὰ πλαίσια τοῦ χριστιανικοῦ Οἱκουμενισμοῦ μειώνει τὶς διαφορές μέχρις ἐξαφανίσεως καὶ μεγαλοποιεῖ τὶς ὁμοιότητες μέχρι γιγαντισμοῦ. Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴ θεώρηση οἱ Ἀρμένιοι εἶναι κατὰ πάντα Ὀρθόδοξοι, ὅπως καὶ ἐμεῖς, καὶ οἱ διαφορὲς ποὺ μᾶς χωρίζουν εἶναι ἀσήμαντες καὶ έπουσιώδεις. Αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ βασικὴ κατευθυντήρια γραμμὴ τοῦ διεξαγομένου Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἀντιχαλκηδονίων, στοὺς ὁποίους ἀνήκουν οἱ Ἀρμένιοι.
Εἶναι ὅμως Ὀρθόδοξοι οἱ Ἀντιχαλκηδόνιοι; Ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα αὐτὸ προσπαθήσαμε νὰ δώσουμε σὲ μελέτημά μας ποὺ ἤδη κυκλοφορεῖ σ’ αὐτὴν ἐδῶ τὴ σειρὰ “Καιρὸς” τῶν μικρῶν τευχιδίων μὲ θέμα : «Ἡ “Ὀρθοδοξία” τῶν Ἀντιχαλκηδονίων Μονοφυσιτῶν».
Στὸ παρὸν τευχίδιο ἀσχολούμαστε εἰδικῶς μὲ τὸ ἂν οἱ Ἀρμένιοι εἶναι Ὀρθόδοξοι μὲ βάση τὴ διδασκαλία τοῦ Μ. Φωτίου. Πρόκειται γιὰ εἰσήγηση ποὺ ἀνακοινώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1994 στὸ καθιερωμένο ἐτήσιο Θεολογικὸ συνέδριο ποὺ ὀργανώνει ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, τὸ ὁποῖο τὸ ἔτος αὐτὸ εἶχε ὡς γενικὸ θέμα τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο τοῦ Μ. Φωτίου. Ὁ τίτλος τῆς εἰσηγήσεως στὸ συνέδριο ἦταν: «Ὁ Μ. Φώτιος καὶ ἡ ἕνωση τῶν Ἀρμενίων μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία».
Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης