Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου εις τον μοναχικόν κόσμον απέκτησεν ιδιαιτέραν σημασίαν. Ο νέος μοναχός, εισερχόμενος εις την μονήν της μετανοίας του, μιμείται μυστικώς την Παναγίαν εισερχομένην εις τα Άγια των Αγίων, ίνα ετοιμασθή διά την σωτηρίαν. Η Παναγία, με τον θεοειδή βίον Της εις τον Ναόν, κατέστη το αρχέτυπον της μυστικής ζωής κάθε αφιερωμένου εις τον Θεόν ανθρώπου. Και η είσοδος του μοναχού εις τομ υστήριον της ιεράς ησυχίας τον αξιώνει να επιβεβαιώνη εις την ζωήν του, κατά το μέτρον της δωρεάς του Θεού, την εν τω Ναώ μυστικήν ζωήν της Θεοτόκου. Έτσι εξηγείται και η ιδιαιτέρα θέσις, την οποίαν κατέχει εις την μοναχικήν παράδοσιν η εορτή των Εισοδίων.
Η Εορτή αυτή είναι «το προοίμιον της ευδοκίας του Θεού», διά τούτο και ενέπνευσε τους ιερούς υμνογράφους και ρήτορας της Εκκλησίας να συνθέσουν υπέροχα τροπάρια και θεολογικά εγκώμια, εμπνευσμένα μεγαλυνάρια της Παναγίας.
Ένας εξ αυτών ήτο ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (1749-1809). Σκοπός του Αγίου, όπως και των άλλων, δεν ήσαν τα εγκώμια καθ’ εαυτά, αλλ’ η απόκτησις της αδιαλείπτου ευχής και καθαράς προσευχής, εφ’ όσον μόνη αυτή ημπορεί να ενεργοποιήση την θείαν χάριν και να ενώση τον άνθρωπον με τον Θεόν. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος
Εισαγωγή
Λόγος εις τα Εισόδια της Θεοτόκου
Φωτογραφίαι κώδικος
Βιβλιογραφία