Η ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΓΩ
Για τους περισσότερους φιλοσόφους το Εγώ είναι ένας «κάτοικος» της συνείδησης. Ορισμένοι διαπιστώνουν την τυπική παρουσία του στην καρδιά των βιωμάτων σαν μια κενή αρχή ενοποίησης. Άλλοι, ψυχολόγοι ως επί το πλείστον, νομίζουν ότι ανακαλύπτουν την υλική παρουσία του, ως κέντρου επιθυμιών και ενεργημάτων, σε κάθε στιγμή του ψυχικού μας βίου. Εμείς θα θέλαμε να δείξουμε εδώ ότι το Εγώ δεν είναι ούτε τυπικά ούτε υλικά μες στη συνείδηση: βρίσκεται έξω από αυτήν, στον κόσμο∙ είναι ένα όν του κόσμου, όπως το Εγώ του άλλου.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Σαρτρ είναι από τους πλέον φημισμένους στοχαστές του 20ου αιώνα∙ είναι επίσης από τους πιο δύσκολους – και μια πηγή των δυσκολιών για την ορθή κατανόηση της φιλοσοφίας του δεν είναι άλλη από τη φήμη του. Πολλοί θεωρούν ότι γνωρίζουν τον Σαρτρ, κι από μια άποψη έχουν δίκιο, εφόσον είναι εξοικειωμένοι με την εικόνα του: γνωρίζουν την πίπα που κρατούσε στ’ αριστερό του χέρι, την πένα που με το δεξί χάραζε τις ιδέες του, τη μπριγιαντίνη των μαλλιών, το συγκρατημένο του χαμόγελο. Το ίδιο το έργο του, όμως, είναι πολύ λιγότερο γνωστό – ίσως γιατί, όπως κάθε εγχείρημα κατανόησης ενός φιλοσόφου, απαιτεί από τον αναγνώστη, σημαντική επένδυση, απερίσπαστης προσοχής και κριτικής σκέψης, ποιότητες που δεν ευδοκιμούν στις μέρες μας.
Το έργο του Σαρτρ καλύπτει πέντε δεκαετίες ακατάπαυστης συγγραφικής δραστηριότητας, όπως πιστοποιήται από τα τριάντα εννέα βιβλία του και τη δεκάτομη συλλογή δοκιμίων του. Από που να ξεκινήσει κανείς το αναγνωστικό του ταξίδι σ’ ένα τόσο πλούσιο κειμενικό σύμπαν. Μια καλή απάντηση νομίζω θα ήταν: από την αρχή. «Η υπερβατικότητα του Εγώ» αποτελεί την πρώτη φιλοσοφική δημοσίευση του Σαρτρ και ταυτόχρονα ένα από τα πλέον σημαντικά κείμενα της γαλλικής σκέψης του 20ου αιώνα. […]
(Απόσπασμα από την εισαγωγή του Αντώνη Χατζημωυσή που περιέχεται στο βιβλίο)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Η ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΓΩ
Εισαγωγή
Η υπερβατικότητας του Ego
1.- Το Εγώ και το Εγώ [Moi]
2.- Συγκρότηση του Ego
Συμπέρασμα
Βιβλιογραφία