ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΜΙΑΣ ΠΙΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Ζώ, Κύριε, καθημερινώς το μαρτύριον τη προαιρέσει. Πιστεύω ότι είναι πολύ οδυνηρότερον από το μαρτύριον του αίματος, το οποίον έζησαν οι μάρτυρες μίαν μόνον φοράν εις την ζωήν των.
Το μαρτύριον τη προαιρέσει είναι πολύ σκληρόν και οδυνηρόν διά την πνευματικήν ψυχήν. Το αντιμετωπίζω οσάκις λυπώ, Κύριε, το Πανάγιον Πνεύμα με τας αμαρτίας μου. Μία άφατος λύπη, μία ανείκαστος οδύνη, μία τρομερά και ασύλληπτος τραγικότης διακατέχει τότε την ψυχήν μου, όταν σκέπτωμαι, ότι ελύπησα το Άκρον Εφετόν, τον Θεόν που κάθε ημέραν και ώραν και στιγμήν με ευεργετεί, με βοηθεί, με ενισχύει, με τρέφει, με φροντίζει. Αντί του μάννα χολήν και αντί του ύδατος όξος α;ποδίδω εις Σέ, Κύριε, καθημερινώς με τας πολλάς μου αμαρτίας, αι οποίαι κάμνουν την ψυχήν μου να ζή εν αληθές εσωτερικόν μυστικόν μαρτύριον.
Το μαρτύριον αυτό της προαιρέσεως δεν το ζώ μόνον εγώ, Κύριε, αλλά κάθε ψυχή χριστιανική, κάθε ψυχή που είναι αφοσιωμένη εις Σέ, όταν Σέ λυπή με τας αμαρτίας της καιτα πάθη της και απομακρύνεται από Σέ και χάνει την χάριν Σου.
Δεν έχω ζήσει χειροτέρας, τραγικωτέρας, οδυνηροτέρας και φοβερωτέρας στιγμάς από εκείνας που Σέ ελύπησα. Τότε, Κύριε, στενάζω, κλαίω, θρηνώ και Σύ εισακούεις της προσευχής μου και έρχεσαι γλυκύς, πράος, ελήμων, συμπαθής ως άλλος στοργικός Πατήρ και με θεραπεύεις.
Ιάσαι τας πληγάς μου και με επαναφέρεις εις την ζωήν της χάριτος, αφού με ενδύης την στολήν της μετανοίας, της αγιότητος, της θεώσεως. Από το μαρτύριον αυτό της προαιρέσεως θα απαλλαγώ, Κύριε, μόνον όταν φύγω από την ζωήν αυτήν, όταν θα με καλέσης εις τας αιωνίους Σου μονάς διά να με αναπαύσης από τους ολίγους αυτούς κόπους που κατέβαλα διά Σέ διά της χάριτός Σου και να με περιβάλης με την άκραν και απόλυτον στοργήν και αγάπην Σου και να μου ανοίξεις τα βασίλειά Σου και εισαγάγεις εις τον νυμφώνα εκείνο, όπου χαρά εορταζόντων και βοώντων απαύστως το Αλληλούϊα. […]
(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Αφιέρωσις
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Β’ ΕΚΔΟΣΕΩΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΜΙΑΣ ΠΙΣΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ