ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΚΡΥΦΤΟ – Η «ΣΙΩΠΗ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
Είσαι παράξενος Θεός.
Το ξέρεις, έτσι δεν είναι;
Πιστεύω ότι Σου το έχουν ξαναπεί.
Δεν είμαι ο πρώτος.
Και πόσοι ακόμη θα Σ’ το πουν;
Άπειροι, μέχρι να πάρεις απόφαση να μας μαζέψεις όλους…
Εκεί που οι άνθρωποι νιώθουν περισσότερα από αυτά που λένε.
Εκεί που φωνάζει ο ένας τον άλλο «αγάπη μου».
Μέχρι τότε, «θα τα ακούς».
Ε, φταις και εσύ. Εδώ που τα λέμε, φταις
Δεν συμμορφώνεσαι με τους κανόνες μας.
Πας κόντρα σε όλα.
Στο μυαλό, στο νου, στα σχέδια και τα προγράμματά μας.
Μας φεύγεις, μας ξεφεύγεις.
Εκεί που νιώθουμε ότι Σε καταλάβαμε, μας οδηγείς στην πλήρη άγνοια.
Μας κάνεις να αισθανόμαστε μαθητές, ενώ παίρναμε πτυχίο.
Εκεί που λέμε ότι Σε γνωρίσαμε, αλλάζεις μορφές.
Εκεί που λέμε ότι Σε βρήκαμε, Εσύ και πάλι εξαφανίζεσαι.
Αγνώριστος γίνεσαι. Νιώθουμε ότι τελικά δεν Σε μάθαμε ποτέ.
Ε, πώς θες να μη Σε πούμε παράξενο;
Ο πατήρ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος συζητά με τον Βαγγέλη Παπαδημητρίου για τη «σιωπή» του Θεού στις δοκιμασίες των ανθρώπων.
(Από την παρουσίαση του εκδότη)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΚΡΥΦΤΟ – Η «ΣΙΩΠΗ» ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ένας “παράξενος” Θεός
Ο πειρασμός της “απουσίας” του Θεού
Η απουσία του Θεού ως ψυχικό γεγονός
Το σπίτιπου συνάντησε ο θάνατος
Η πίστη στον σταυρό της αμφιβολίας
Δεν μας σκοτώνει ο Θεός
Τέσσερις ιστορίες πάλης με τον Θεό
Όταν αγαπάς μπορείς να εμπιστεύεσαι ενώ αμφιβάλλεις
Στην αναμονή της σιωπής
Ο Φερνάντο και το κακό
Το δικαίωμα στο ερώτημα και την κραυγή
Η θρυμματισμένη “αγιότητα” της ασθένειας
Χάνομαι στην απουσία Σου
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΚΕΙΜΕΝΩΝ