Το πρόβλημα του ανθρωπίνου πόνου συγκινεί πάντοτε την καρδιά μου. Νιώθω πολλή συμπάθεια για κάθε πονεμένο. Έχω και εγώ περάσει πολλές δοκιμασίες και πολύ πόνο στη ζωή.
Θα ήθελα να σταθώ δίπλα σε κάθε πονεμένη καρδιά. Να μπορούσα να σπογγίσω πονεμένα δάκρυα. Να μπορούσα να ανακουφίσω και να παρηγορήσω πονεμένους ανθρώπους. Σε όλη την πτωχή ποιμαντική μου διακονία, προσπάθησα πάντα με ειλικρίνεια και αγάπη να σταθώ δίπλα σε πονεμένους ανθρώπους.
Αυτή η εσωτερική μου ιδιαίτερη συμπάθεια, συμπάθεια σε κάθε πονεμένο άνθρωπο, με παρεκίνησε τώρα, στα βαθειά μου γεράματα, να γράψω λίγα λόγια αγάπης και παρηγορίας σε αυτούς οι οποίοι με οποιονδήποτε τρόπο τραυματίζονται στην πορεία της ζωής.
Δεν είναι πραγματεία περί πόνου το βιβλίο αυτό, ούτε συστηματική ανάπτυξη του θέματος του πόνου. Πιστεύω ότι οι πονεμένοι άνθρωποι δεν έχουν ψυχική διάθεση να διαβάσουν πραγματείες και βιβλία μεγάλα. Θέλουν απλώς δυό λόγια. Γι’ αυτό είναι ένα άγγιγμα καρδιάς. Είναι δυό λόγια αγάπης σε ανθρώπους που περνούν κάποιο καμίνι, που δοκιμάζονται, που αντιμετωπίζουν θλίψεις και πόνο στη ζωή. Και με αυτή τη διάθεση προσφέρονται. […]
Μία προσπάθεια αγάπης για κάθε πονεμένο είναι οι πτωχές σελίδες που ακολουθούν και συνοδεύονται από θερμή προσευχή προς τον Κύριο, να επισκεφθεί το έλεός Του κάθε πονεμένη καρδιά και να της δώσει το πραγματικό βάλσαμο της παρηγορίας Του.
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος
ΜΕΡΟΣ Α’:
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΘΛΙΨΕΩΝ
Ο πόνος και η θλίψη στη ζωή μας
«Ει υπομένομεν»
Γιατί με χτυπάει ο Θεός;
Γιατί ο πόνος;
Αληθινό
«Εν ημέρα θλίψεώς μου τον Θεό εξεζήτησα»
Μην απελπίζεσαι
Η πίστη στον Θεό διαλύει τα νέφη της ζωής
ΜΕΡΟΣ Β:
ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΘΛΙΨΕΩΝ
Για σένα που είσαι στο κρεβάτι του πόνου
Φτώχεια
Οι μοναχικοί
ΜΕΡΟΣ Γ:
ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΡΟΣΦΙΛΩΝ ΜΑΣ
Για σένα που συνόδευσες αγαπημένο σου πρόσωπο στον τάφο
Πράξεις αγάπης προς τους κεκοιμημένους
Η φωνή των Πατέρων
Λανθασμένοι τρόποι επικοινωνίας
Η ελπίδα της αναστάσεως
Επίλογος