Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ Η ΜΟΝΑΧΗ
Πολλοί άνθρωποι επισκέπτονται τα Μοναστήρια μας. Άλλοι για να δουν την αρχιτεκτονική των ναών τους, άλλοι για να βρεθούν στο ήσυχο περιβάλλον τους και άλλοι για να πάρουν κάτι το πνευματικό από τον τόπο αυτό.
Συμβαίνει, όμως, πολλοί από τους επισκέπτες να πηγαίνουν και να φεύγουν με το ερώτημα: Τι είναι τα Μοναστήρια; Τι χρειάζονται; Τι προσφέρουν;
Σ’ αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει με λίγα απλά λόγια το διήγημα που ακολουθεί. Οι σκηνές του είναι εκ του φυσικού. Κι ακόμη να βοηθήσει, να δώσει ιδέες, να εκφράσει μια ευχή στις μοναχές, αν και όπου είναι ανάγκη – κι αυτό μ’ όλο το σεβασμό και την εκτίμηση και την αγάπη και γι’ αυτά ακριβώς.
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Είχα ένα βάσανο – ποιός δεν ελιχε ή δεν έχει ή δε θάχει βάσανο σ’ αυτόν τον κόσμο; Είχα ένα βάσανο και το κεφάλι μου γύριζε, η ψυχή μου ήταν σκοτεινιασμένη, η καρδιά μου έκλαιγε. Ήθελα να βγω απ’ το σπίτι μου. Ήθελα να πάω να βρω παργοριά, γαλήνη, ελπίδες, αν γινόταν. Ο νους μου στράφηκε ξαφνικά στην αδελφή μου την Αγγελική. Αυτή είχε πάντα ένα καλό λόγο, μια ματιά αγάπης, ένα δάκρυ στο δικό σου δάκρυ. Ένα υπέροχο πλάσμα! Αργότερα θα σας πω πιο πολλά γι’ αυτή.
Μπήκα στο λεωφορείο. Κάθισα και κοίταζα μπροστά. Καμιά εικοσαριά άνθρωποι ταξιδεύαμε. Ποιός ξέρει τι γύριζε και στο δικό τους κεφάλι. Κοίταζα μπροστά μου, μα έβλεπα περισσότερο τον πόνο μου παρά τον δρόμο. Δεν κατάλαβα πότε έφτασα εκεί που έπρεπε να κατέβω. Πήρα το χωματένιο δρομάκι. Μπροστά, λίγο μακρυά, το καταπράσινο βουνό. […]
(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ Η ΜΟΝΑΧΗ
Δύο λόγια
1.- Απόσπερο
2.- Η αδελφή μου η Αγγελική
3.- Το κοπάδι
4.- Η ορφανούλα
5.- Ένα δύσκολο άθλημα
6.- Το δηλητήριο
7.- Πειρασμός!
8.- Οι αδελφοί του Χριστού
9.- Καινούργιοι θησαυροί
10.- Έτι και έτι
Αντί επιλόγου