Η ΧΑΡΟΥΛΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ
Ο κύριος Νικηφόρος είναι λογοτέχνης. Δηλαδή μπορεί και βλέπει τη ζωή βαθιά, και ύστερα μπορεί και τη ζωγραφίζει ωραία με την πένα του. Χαίρεται τ’ ανθισμένα δένδρα – τις μυγδαλιές, τις αχλαδιές…– κι ευφραίνεται στα ωραία σχήματα, στα λεπτά και φωτεινά χρώματα, στα παραδεισένια αρώματά τους. Απολαμβάνει τα λουλουδένια, πολύχρωμα χαλιά στους κάμπους και γεμίζει ο νους και η ψυχή του ταπεινή, ήσυχη, ευεργετική μεγαλειότητα το ταπεινό χαμομηλάκι σκεφθείτε μόνο.
Της θάλασσας τα παιγνίδια με το ζέφυρο και το μπάτη της. Το χαδιάρικο πηγαινέλα της στις αμμουδιές της. Τα απαλοφιλήματα της δροσιάς της στα μαγουλάκια των παιδιών. Το φούσκωμα στ᾽ άσπρα πανάκια και το απαλό σπρώξιμο του ανέμου της, που κάνει τις βαρκούλες να γλυστρούν στο νερό ανέξοδα. Ολες οι κινήσεις της αδελφής της γης μας χτυπούν τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής του, γίνονται τραγούδι, τραγούδια μέσα του και το χέρι του τα γράφει κατόπι όχι σε πεντάγραμμο, αλλά σε πολύγραμμες παρτιτούρες – τα βιβλία του.
Οι χρυσές ακτίνες του ήλιου. Το απαλοπέταγμα της πεταλούδας. Το βόμβισμα της εργατικής μέλισσας. Το κρυφτούλι που παίζει το φεγγαράκι στις φυλλωσιές. Το κελάδημα του αηδονιού. Του γρύλου ή υπόκρουση στο κοντσέρτο της γαλήνιας νύχτας. Το κελάρισμα του ρυακιού. Τ’ αλαργινό σήμαντρο του εσπερινού. Να κι᾿ άλλα αγαπημένα θέματά του.
Εκεί όμως που δίνει την ψυχή του είναι οι ψυχές. Οι μορφές. Οι ζωγραφιές αυτές του παραδείσου. Μ’ αυτές κάνει συντροφιά. Και χαίρεται πολύ τις χάρες τους. Χαμογελά παιδιάστικα στην απλότητα. Υποκλείνεται ευχαριστημένος στην ευγένεια. Σφίγγει ζεστά το χέρι της καλωσύνης. Αγκαλιάζει και γλυκοφιλεί την αγάπη. Ομορφαίνει μπροστά στη σεμνή ομορφιά. Αστράφτει στη χαρά. Ανάβει καντήλι στις ειρηνικές μορφές. Και γράφει τη συμφωνία της άνοιξης και της αγάπης.
(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Η ΧΑΡΟΥΛΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ
Ο κύριος Νικηφόρος
Τα παιγνίδια του
Οι χαρές του
Tο όνειρό του
Ήταν ανοιχτοί οι ουρανοί
Γεννήθηκε ένας άγγελος
Το πρώτο μαύρο σύννεφο
Κεραυνός στο σπίτι!…
Εφιάλτες
Τ’ αγγελούδια τον παρηγορούν
Στη μακρινή Αλάσκα
Πόθοι…
Μια εξομολόγηση
Του Παραδείσου ώρα
Πέντε οι δροσοπηγούλες