ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΓΙΑΖΕΙΣ !
Η αγία απαλάδα δεν είναι μια απλή αρετή, αλλά το πενταπόσταγμα όλων των αρετών μαζί, καθόσον είναι ποτισμένη όλη από αιωνιότητα. Σε αγγίζει τόσο απαλά και ευγενικά, ωσάν άγγιγμα Παραδείσου… Για πολλούς μήνες στοχάστηκα σχετικά με αυτήν. Προβληματίστηκα και, επαναφέροντας στη μνήμη μου όσους απαλόψυχους, καταλαγιασμένους (από το λαγιάζω = ηρεμώ) και αγιασμένους ανθρώπους γνώρισα, κάθισα σαν τον μικροβιολόγο να βγάλω βίου λόγον ωφελείας…
Ο σεβαστός κι αγαπητός πατήρ Διονύσιος Ταμπάκης έρχεται να μας θυμίσει αξίες, που σχεδόν έχουμε λησμονήσει στην ταχύτητα και τη σκληράδα του υλόφρονος, σύγχρονου βίου: ευγένεια, διάκριση, ταπείνωση, ησυχία. Ας ακολουθήσουμε τον Κύριό μας, που «επέταξε τη καταιγίδι… και εσίγησαν τα κύματα αυτής» (Ψαλμ. ρστ΄, 29), στον δρόμο της πραότητας και της γαλήνης Του!
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Συζητώντας κάποτε με μια καλή ψυχή, ενώ ομιλούσαμε για κάποιες από τις αρετές των οσιοτάτων και μακαριστών π. Κωνσταντίνου Στρατηγοπούλου και π. Γαβριήλ Τσάφου, μου ανέφερε, ανύποπτα και απλά, κάτι που πρώτη φορά άκουγα στη ζωή μου και με συγκλόνισε: την αγία απαλάδα. […]
Μια σκηνή που μαρτυρεί άξια τη μορφή της αγίας απαλάδας είναι σαν θωρείς μια νέα πρωτομητέρα μόλις αντικρίζει το σπλάχνο της στην κούνια και απαλά, τρυφερά το παίρνει στη ζεστή κι ασφαλή αγκαλιά της.
Όπως τη γλυκοφιλούσα Παναγιά στο Ιερό Εικόνισμά της, που ασπάζεται όλο απαλάδα και αγάπη απόκοσμη τον Υιό της.
Σε κάθε εικόνα Της θαρρώ πως οι Αγιογράφοι χρειάστηκαν περισσότερο μέλι παρά χρώματα για να τη ζωγραφίσουν.
«Στάζουσα θείον γλυκασμόν, των απάντων γλυκασμών η κυήσασα, την φαρμαχθείσαν ψυχήν μου γλύκανον.» […]
(Αποσπάσματα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΓΙΑΖΕΙΣ !
Πρόλογος: η αγία απαλάδα
Ζώντας και αγαπώντας
Ταπεινά και σιγανά
Πραότητα, σχεδόν αγιότητα
Φιλόκαλοι και φιλόγλυκοι
Ευγένεια – αγάπης ενέργεια
Λεπτότητα που δεν τραυματίζει
Δάκρυα (Που τα πωλούν, να πάμε να τα αγοράσουμε;)
Αγία αργάδα (Ο Χριστός δεν βιάζεται! Σπεύδε βραδέως και ηδέως)
Επιλεγόμενα