Ο ΚΙΝΕΖΟΣ, Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
Υπάρχει μέσα μας ένα μικρό παιδί. Όσο μεγαλώνουμε, το μασκαρεύουμε. Του αλλάζουμε το πρόσωπο και του δίνουμε μια όψη και μια μορφή που εξυπηρετεί τους ρόλους που καλούμαστε να υποδυθούμε στο θέατρο του κόσμου. Έρχονται όμως στιγμές που το βουβό παιδί θέλει να μιλήσει. Να διαμαρτυρηθεί για τα δικά του όνειρα. Τότε κλαίει. Και οι μπογιές αρχίζουν να ξεβάφουν. Και όταν, καλή μου, ξεβάφουν οι μπογιές ή σε λερώνουν ή σε λυτρώνουν.
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Όμορφη κοπέλα. Μακριά μαλλιά, μάτια σχιστά, χείλη σαρκώδη, χέρια λεπτά με δάκτυλα μακριά σαν άρπες αγγέλων. Στο πρόσωπο της ένα φεγγάρι σε πανσέληνο. Γεμάτο φως, με γλυκιά μελαγχολική κίνηση στο βάθος του τοπίου. Σεμνή, μετρημένη, διψασμένη για ζωή.
Όλο το χωριό μιλούσε για την ομορφιά της. Ιδιαιτέρως οι νεαροί. Οι γυναίκες την θαύμαζαν και οι άντρες την ποθούσαν. Εκείνη όμως έδειχνε να έχει αλλού το μυαλό της. Ένας καημός βασάνιζε την ψυχή της και τυραννούσε τα όνειρά της.
Η μουσική. Αυτή είχε κλέψει την καρδιά της. Την λάτρευε. Από μικρό παιδί μπορούσε να συλλαμβάνει ήχους που άλλα παιδιά δεν άκουγαν. Τουλάχιστον με τον δικό της τρόπο. Μιλούσε και έγραφε με ήχους. Ο ρυθμός κατέκλυζε την ύπαρξή της. Διόρθωνε τα κείμενά της με την ηχώ των λέξεων. Τα βουνά, τα δέντρα, τα ζώα, όλα της μιλούσανε με δονήσεις και νότες. Ακόμη και οι άνθρωποι. Ένιωθε τι καπνό φουμάρει ο καθένας από τις δονήσεις του σώματός του. Για τη Λυδία δεν υπήρχε ζωή έξω από τους ρυθμούς και τους ήχους. Όλα ήταν ένα συμπαντικό ωδείο.
Ένας αρχέγονος ήχος που έρεε μέσα σε ό,τι έβλεπε γύρω της. Δύσκολο να την κατανοήσουν οι άνθρωποι. Κυρίως ο πατέρας της.
Φέτος τελείωνε το σχολείο. Ήθελε πολύ να περάσει στις εξετάσεις. Να φύγει από το χωριό. Να βρεθεί σε μια πόλη φοιτήτρια, να σπουδάσει σε ωδείο. Δύσκολα όνειρα. Είχε γράψει αρκετά καλά στις Πανελλήνιες. Περίμενε με αγωνία τα αποτελέσματα. Ο πατέρας της δεν είχε την ίδια γνώμη. Δεν έδινε δραχμή για τέτοιες ανοησίες, όπως έλεγε. […]
(Απόσπασμα από το πρώτο διήγημα του βιβλίου με τίτλο «Η Τραγουδιάρα»)
Ο ΚΙΝΕΖΟΣ, Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΞΙΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Η Τραγουδιάρα
Μια στάλα ζωής
Η μεταστροφή
Διάφανες ψυχές
Απειλή ανεργίας
Στην προκυμαία
Ο Άγιος Αντώνιος και η Χαρούλα
Το ψέμα
Πληγωμένα αντίο
Η πρωτοχρονιά ενός αναρχικού
Ο Κινέζος, ο Θεός και η μοναξιά
Άνοιξε τα παράθυρα, μυρίζει μοναξιά
Κλεμμένα χρυσάνθεμα
Μόλις βραδιάσει
Ο «νεκρός» φορούσε ρολόι
Ο παπα «Σύντροφος»
Ενός λεπτού σιγή
Η επέτειος ενός «Τρελού»