ΤΕΛΗ ΟΣΙΑΚΑ

Ο θάνατος συνήθως φοβίζει τον άνθρωπο, κι ας είναι το πιο βέβαιο γεγονός για όλους. Κλάματα, οδυρμοί, ψυχοφάρμακα, προσπάθεια για αξιοπρεπή στάση ή, το πιο θαυμαστό, χριστιανική χαρμολύπη, όπως συμβαίνει στα ορθόδοξα Μοναστήρια, κατά την Εξόδιο Ακολουθία επί τη κοιμήσει αδελφού Μοναχού.
Σκέφθηκα λοιπόν πως άξιζε τον κόπο να μελετήσω και να συνάξω, από βιβλία που κυκλοφορούν στα χριστιανικά βιβλιοπωλεία, αφηγήσεις που αναφέρονται στην ευλογημένη, κατά Χριστόν, βίωση του θανάτου, έχοντας τον αγαθό λογισμό ότι μια τέτοια συλλογή, με τη χάρη του Θεού, θα παρηγορήσει τους αδελφούς χριστιανούς και θα τους βοηθήσει να βλέπουν ή να περιμένουν το θάνατο μέσα στην ειρήνη του Θεού.
Στις τελευταίες σελίδες θα διαβάσετε και τρία κείμενα, που αναφέρονται στην κοίμηση λαϊκών προσώπων. Αλλά και αυτά είναι σαν να έζησαν μέσα στην έρημο, αφού απαρνήθηκαν όλους τους αμαρτωλούς δεσμούς και έζησαν μέσα στο θόρυβο του κόσμου εν οσιότητι.
Σε πολλά από τα κείμενα που θα διαβάσετε είναι κατατεθειμένος ο χρόνος της κοίμησης των αναφερομένων οσιακών μορφών. Σε κάποια άλλα δεν αναφέρεται αυτός ο χρόνος. Αυτό ας μη μας ενοχλήσει· γιατί στην αγία μας Ορθοδοξία ο χρόνος σβήνει μέσα στην αιωνιότητα του Θεού. Οι άγιες ψυχές έχουν σπάσει, με την ταπείνωσή τους, τα δεσμά του χρόνου και έχουν περάσει από αυτή τη ζωή στην αιωνιότητα.
Στη συνάφεια αυτή αξίζει να παρατεθούν τρία πολύ χαρακτηριστικά αποσπάσματα από συνομιλίες και συμβουλές του γνωστού σε όλους μας αγίου γέροντος Πορφυρίου από το “Ανθολόγιο των Συμβουλών” του, σ. 199-203. Έχω μάλιστα την αίσθηση πως αυτά τα απλά και θαυμαστά λόγια του θα μας φωτίσουν το νου και την καρδιά και θα μας εισαγάγουν με τον καλύτερο τρόπο στα ευλογημένα περιεχόμενα αυτού του βιβλίου. […]