Κάποτε και η αγωνία είναι σπουδή. Και ο στεναγμός εκφέρεται ως δυναμικός λόγος.
Ένας άνθρωπος, που σέρνει τα βήματά του στη μεγάλη καμπή του δρόμου, δεν αντέχει να κρύψει τις οδυνηρές εμπειρίες του, να πνίξει τους στεναγμούς του και να συνεχίσει, σιωπηλός, την πορεία προς το αβέβαιο μέλλον.
Κάποτε θα βγει από μέσα του ο καημός. Σε κάποια φάση της πορείας του θα ανοίξει η βαλβίδα της ψυχής του και θα εκτονωθεί η συμπιεσμένη αγωνία.
Κάτι τέτοιο είναι το κείμενο αυτό. Ένα ξέσπασμα. Ένας στεναγμός. Ένα δάκρυ.
Μέσα μας καίει το μικρό καντήλι. Η λαχτάρα και η προσδοκία της αγάπης. Αλλά, γύρω μας, κυριαρχεί η σκληρότητα, η απανθρωπιά. Η μεθοδευμένη εκμετάλλευση. Η επιβολή της θέλησης των δυναστών. Η θεοποίηση του αυταρχισμού και του ατομισμού. Ο εγκλωβισμός στα γκέτο της μοναξιάς.
Κάπου κρυμμένα βρίσκονται τα θησαυρίσματα της αγάπης. Μηνύματα του Θεού. Και τυπώματα ανεξίτηλα στον τόμο της Ιστορίας. Πλάι στα εγκλήματα, η ανθρωπιά. Πλάι στην αδιαφορία, η συμπαράσταση και η θυσία. Πλάι στην απομόνωση, η κοινωνία και η αλληλοπεριχώρηση.
Σ’ όλα αυτά περιδιαβάζει ο λογισμός μου. Στα εύοσμα λουλούδια και στα αγκάθια. Και αυτό, που συλλέγει το εμπιστεύεται στην κυψέλη της καρδιάς των αναγνωστών του. Για να γίνει μέλι ζωής, γλυκιά γεύση γλυκύτατης ελπίδας και αναζωογόνησης.
(Από την εισαγωγή που βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ενημέρωση εισαγωγική
1.- Η ένοχη σιωπή
2.- Έρως – αγάπη
3.- Στο κατώφλι του μυστηρίου
4.- «Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν»
5.- Κάθετη και οριζόντια
6.- Το στίγμα του προσώπου
7.- Το «κατηγορώ» μου
8.- Η αγάπη στη… χωματερή
9.- Η γοητεία της κάμερας
10.- Καιρός μετάνοιας