ΥΔΩΡ ΕΚ ΠΕΤΡΑΣ

ΥΔΩΡ ΕΚ ΠΕΤΡΑΣ

[…] Μόλις κλείσουν τα μάτια του σώματος, ανοίγουν τα μάτια της ψυχής, για να ατενίσουν το δοξασμένο πρόσωπο του Χριστού. Ο θάνατος δεν οδηγεί στο θάνατο. Οδηγεί στη ζωή, στην πηγή της ζωής, στο Χριστό. Οι ψυχές λοιπόν στη κατάστασι αυτή δεν κοιμώνται. Ζουν, αισθάνονται, χαίρονται, λυπούνται, αγάλλονται ή υποφέρουν. Αν όμως οι ψυχές είναι πονηρές και γεμάτες ασέβεια και αισχρότητα η συναίσθηση προκαλεί βαθειές πληγές, τώρα πια που οι αμαρτωλές ηδονές σβήσθηκαν και έμεινε μονάχα «η δυσωδία και η ντροπή». Ένα παράδειγμα συγκλονιστικής μεταστροφής κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, μας προσφέρει η περίπτωσι του διάσημου Γάλλου διανοητή Πωλ Βαλερύ. Θα αφήσουμε να μας μιλήσει η Λουκία Βαννιέ, η γιατρός που παραβρέθηκε στις τελευταίες δραματικές στιγμές της ζωής του. Είναι μία από τις τελευταίες νύχτες της ζωής του, η γιατρός ξαγρυπνάει κοντά του, για λίγο τον αφήνει μόνο του, ίσως έτσι αναπαυθή καλύτερα. Ένα ξαφνικό χτύπημα του κουδουνιού την ξεσηκώνει. Τραγικό θέαμα. Ο Βαλερύ ανασηκωμένος στα μαξιλάρια του, με βλέμμα γεμάτο αγωνία και τρόμο παρατηρεί γύρω του. Τι του συμβαίνει; Καμιά επιπλοκή δεν φαίνεται να έχη μεσολαβήσει. Η γιατρός δεν δυσκολεύεται να το διαπιστώση. Η αγωνία του έχει αλλού την αιτία της, είναι άλλης τάξεως ηθικής και πνευματικής. Σιγά σιγά ο ίδιος με φωνή πιο ήρεμη προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στην ανησυχία του. Αδελφή μου, είμαι στο τέρμα της ζωής μου. Το αισθάνομαι. Είναι το τέλος. Λοιπόν, μπροστά μου είναι ένας τοίχος είναι το κενό, όλα είναι μαύρα. Φοβάμαι.

Στη δραματική αυτή στιγμή της αγωνίας του, που όλα τα στηρίγματα καταρρέουν, αισθάνεται έντονα την αδυναμία του. Οι γνώσεις του, οι ικανότητές του, οι γνωριμίες του σε τίποτε δεν μπορούν να τον βοηθήσουν. […]

(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΥΔΩΡ ΕΚ ΠΕΤΡΑΣ

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

ΤΗΝΟΣ-ΣΥΡΟΣ

Στους ψαράδες της Γαλιλαίας

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΟΥ

ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Στο Γολγοθά Κρεμάμενο

Πνευματικός κόσμος – Θάνατος-Ζωή

Στον μεγάλο ασκητή της ερήμου