ΓΟΥΝΕΛΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Ο ΓΟΥΝΕΛΑΣ ΣΩΤΗΡΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Πρωτοεμφανίζεται εκδοτικά με δύο πεζοποιητικά βιβλία το «Σαπφώ Ι» (1976) και το «Σαπφώ ΙΙ» (1978) από τις εκδόσεις Κέδρος,  που αποτυπώνουν τη σχέση του με τα ευρωπαϊκά μοντέρνα ρεύματα της εποχής. Παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στο Παρίσι (1970-76), αλλά γρήγορα προτίμησε να προσανατολιστεί στη μελέτη της φιλοσοφίας και τη συγγραφή. Η ανάγνωση των έργων του Πλάτωνα και η μελέτη του της νεοελληνικής λογοτεχνίας τον απομακρύνουν από τα δυτικοευρωπαϊκά διαβάσματα. Ενδιαφέρεται για τον αρχαιοελληνικό λόγο και την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Η γνωριμία του με τον Παναγιώτη Νέλλα το 1982, τον φέρνει στο περιοδικό Σύναξη. Η συνεργασία του με το περιοδικό, σχεδόν από το πρώτο τεύχος (1982), εδραιώνει την πεποίθησή του ότι ο δυτικός πολιτισμός, και μάλιστα από τον 17ο αιώνα και μετά, μας υποχρεώνει σε γενναία κριτική του και σε εντοπισμό των βασικών σημείων παρέκκλισης από μία πνευματική πραγματικότητα που κάποτε αποτελούσε κοινό τόπο Ανατολής και Δύσης. Το 1986 μετά την εκδημία του ιδρυτή της Σύναξης Παναγιώτη Νέλλα, αναλαμβάνει την επιμέλεια του περιοδικού την οποία και συνεχίζει μέχρι το 1997. Με την αποχώρησή του από τη Σύναξη το 1997 εκδίδεται από τον Αρμό το βιβλίο του «Η κρίση του πολιτισμού-κρίση του ανθρώπου, απώλεια του νοήματος», θέμα που θα τον απασχολήσει σταθερά και στα επόμενα τρία βιβλία του:

«Ο Αντιχριστιανισμός» (2009),

«Πρόταση Λόγου και Πολιτισμού» (2013) και

«Κριτική σπουδή στο έργο του Χρήστου Μαλεβίτση» (2016).

Άλλα βιβλία του:

«Ποιητική τετραλογία. Άσμα πρώτο “Όραση του κόσμου η φωνή πατρίδας”. Άσμα δεύτερο “Η κόρη”» (1995),

«Όψεις του παγκόσμιου και του ελληνικού γίγνεσθαι» (2000),

«Αντίλογος στον Στέλιο Ράμφο» (2001),

«Ταρκόφσκι. ‘Ενας νοσταλγός του παραδείσου» (2002),

«Ο ποιητικός οραματισμός του Γιώργου Σαραντάρη» (2006),

«Ποιητική τετραλογία. Άσμα τρίτο: Γάμος» (2008),

«Διάπλους» (2016),

«Ιωνάς» (2021),

«Το τέλος του ανθρώπου ή η παραμόρφωσή του» (2022),

«Το λαστιχένιο μηδέν, ο πολιτισμός του θανάτου και η αγάπη» (2022).

Επίσης μετέφρασε Γκενόν, Βέιλ, Μπερντιάεφ, Φλωρένσκι, Ντεσέιγ, Σκομπτσόβα, Άγιο Φιλάρετο της Μόσχας, Ρενέ Σαρ, Αρχιμανδρίτη Placide Deseill, Lydie Dattas, Άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, Ντοστογιέφσκι, Κανταρέ.