Θυμάστε Μεγάλη Πέμπτη, που ακούσατε τα δώδεκα Ευαγγέλια; Στο δέκατο Ευαγγέλιο λέει εκεί ο Ευαγγελιστής Μάρκος ότι όταν έβαλαν τον Χριστό στον τάφο, νόμισαν οι Φαρισαίοι, οι Αρχιερείς και ο Πιλάτος ότι τέλειωσαν όλα. Όμως δεν τέλειωσαν. Όλες οι εξουσίες ήταν εκεί, όλες οι εξουσίες, εκκλησιαστική, πολιτική, δικαστική, στρατιωτική και ο καημένος ο λαός, που όπως λέει κι ο Σολωμός, «ο πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος». Νόμισαν πως τέλειωσαν όλα και έβαλαν και πλάκα. Και απέναντι του Τάφου η Μάνα του Χριστού, πικραμένη, τρυπημένη από τον πόνο, χιλιοπληγωμένη, κάθεται, περιμένει και μας λέει:
«Όταν έχετε, παιδιά μου, κι εσείς θλίψεις, θανάτους, προβλήματα, αδιέξοδα, το ίδιο να κάνετε, να κάθεστε κι εσείς απέναντι του Τάφου».
Νάτος ο Τάφος, αδελφοί μου, ο Τάφος είναι η Αγία Τράπεζα. Και τότε θα έρχεται ο Χριστός και θα σας λέει: «Χαίρετε».
Θα έρχεται ο Άγγελος και θα φωνάζει: «Μη εκθαμβείσθε· Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον, ηγέρθη, ουκ εστίν ώδε· ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν». (Μαρκ. 16, 6).
Όταν είμαστε απέναντι του Τάφου, θα βρίσκουμε απάντηση, θα βρίσκουμε παρηγοριά, θα βρίσκουμε λύση…
(Από λόγο του π. Γερασίμου στη γιορτή της Ζωοδόχου Πηγής στον Αίνο)
[Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου]