Ο Καλύμνιος, ο Πάτμιος, ο Αγιορείτης, Γέροντας Σάββας, υπήρξε μαθητής του οσίου Σάββα του Νέου (+1948) και του μακαρίου Γέροντος Αμφιλοχίου Μακρή (+1970). Δεν καυχιόταν περήφανα για την πλούσια πνευματική του καταγωγή, αλλά μάλλον τη θεωρούσε βάρος, ευθύνη, υποχρέωση και οφειλή. Έκλαιγε πιο πολύ και μιλούσε πιο λίγο.
Υπήρξε, άσημος, άδοξος, αφανής, φτωχός, τίμιος, ειλικρινής, ατόφιος, γνήσιος, ντόμπρος, απλός, ταπεινός, νηφάλιος και ήσυχος. Με τα λίγα γράμματα που έμαθε πορευόταν. Οι τόποι που γνώρισε ήταν το τσαγγαράδικο, το πλοίο, η εκκλησία, το κελλί, οι κήποι, τα δάση και οι αγροί. Μπάλωνε φθαρμένα υποδήματα και δίχτυα, πότιζε λαχανόκηπους, μπόλιαζε αγριόδενδρα, κουβαλούσε πέτρες να κτίζει, λάξευε βράχους, για τον τάφο του.
Τι να γράψει κανείς για ένα ολιγογράμματο, ένα φτωχό, ένα καλόγερο, που ούτε κήρυττε, ούτε έγραφε, ούτε ζωγράφιζε, ούτε καλλιτεχνούσε; Μάλλον θα ‘πρεπε να προσπερασθεί και ν’ αφεθεί στην ησυχία, που τόσο πολύ από μικρός αγάπησε. Ο π. Σάββας, αγαπητοί μου αδελφοί, μας προσκαλεί ν’ ανιχνεύσουμε τον λόγο του μέλλοντος αιώνος, την αγία σιωπή, κατά τον προσφιλή όσιο Ισαάκ τον Σύρο, την ψυχωφελή χαρμολύπη, κατά τον όσιο Ιωάννη, τον συγγραφέα της περίφημης Κλίμακος, τον αρδευτή της σιναϊτικής ερήμου, το λουτρό των δακρύων, κατά τον ευκατάνυκτο πάντα όσιο Εφραίμ τον Σύρο, τον μακαρίζοντα τους ακτήμονες, υπάκουους παρθένους μοναχούς, ως αετούς υψιπέτες, και κατά τον μεγάλο άγιο Γρηγόριο Νύσσης, χαρακτηρίζοντας τη θεωμένη φύση του ανθρώπου «πτερόεσσα». […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Αφιέρωση
Εν αρχή, Μητροπολίτη Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Νεκταρίου
Αντί προλόγου
Από την Κάλυμνο
Στην ιερή Πάτμο
Στο Άγιον Όρος
Πάλι στην Κάλυμνο
Το μακάριο τέλος του
Αντί επιλόγου
Σημειώσεις
Ευρετήριο κύριων ονομάτων
Έργα του ιδίου