ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ… ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ… ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Εις το βιβλίον αυτό περιλαμβάνονται ηχογραφημένες διηγήσεις του Γέροντος Πορφυρίου για την ζωή του.

Οι περισσότερες έχουν γίνει από τον Γέροντα σε μία μικρή ομάδα ακροατών, εν γνώσει του ότι ηχογραφούνται.

Απέχουν η μία από την άλλη αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Μερικές έγιναν εις το κελλί του εις το Ησυχαστήριον στο Μήλεσι. Άλλες έγιναν σε διαφόρους τόπους και χρόνους ή ακόμη και μέσα σε αυτοκίνητο εν κινήσει.

(Από την παρουσίαση του εκδότη)

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ… ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Πρόλογος του εκδότου

 

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ

 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μου ήρθε ένας ζήλος

Σκεπτόμουνα να πάω να γίνω ερημίτης

Πήγαινα στο βουνό κι έτρωγα αγριάδες

Αναγκάστηκα να πω ένα ψέμα

Όλη νύχτα ταξιδεύαμε

Όταν βγήκαμε στον Βόλο

Φύγαμε από τον Βόλο

Είχα μελαγχολία

Τέτοια παιδιά δεν πρέπει να τα κοιτάζει κανείς

Στη Θεσσαλονίκη δεν βγήκα έξω από το πλοίο

 

ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΗ ΔΑΦΝΗ

Ένας Γέρων ψηλός με μακριά γένια άσπρα

«Πού πάεις, παιδί μου;»

Φθάσαμε στη σκάλα της Δάφνης

 

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ…

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ

«Διάβασε, παιδί μου, το Ψαλτήρι»

Ήμουνα κουτός

Παρέκβαση: Και στην Αθήνα μετά 20 χρόνια:

«Πόσο κουτός ήμουνα»

Το θαύμα του Θεού: ένα παιδί στο Άγιον Όρος!

Ούτε από καλογερική ήξερα

Τους Γέροντες τους έβλεπα με δέος

Εντολή το 1920. Συμμόρφωση μέχρι το 1989

Ό,τι να μου ‘λεγε, το έκανα χωρίς να κλοτσάω

Δεν έλεγα: «Βρέ, θέλεις να μου το κάνουνε δοκιμή;»

Δεν μου έλεγαν ποτέ μπράβο

Εσένα σου αρέσει. Αρέσεις εσύ σ’ εμάς;

Δεν γίνεται τίποτα χωρίς μετάνοια

Το πρώτο κομποσχοίνι

Καμιά συμβουλή δεν μου είπανε. Τι έξυπνοι άνθρωποι!

Από οκτώ χρονών εργαζόμουνα

Ό,τι να μου λέγανε έπρεπε να το λέω μέσα μου για να μη το ξεχάσω και τους στενοχωρήσω

Μπήκα μέσα στη σκέψη τους

Παρέκβαση: Για να μη στενοχωρώ

Ναι! έχω μάθει να κάνω υπακοή

«Ευλόγησον» να λές και να φεύγεις

Δεν μου είπε «θα πέσεις, θα κάνεις»

Σε πανηγύρια δεν με πηγαίνανε

Καμιά φορά με ειρωνευότανε

Θύμωσε πολύ ο Γέροντας

Σαμιώτισσα, Σαμιώτισσα

Το πρώτο ράσο

 

ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ

Τον είδα κι έκανε την προσευχή του στο Κυριακό

Μπαίνει μέσα ο Γερο-Δημάς

Γέρος άνθρωπος, τόση στρωτή μετάνοια!

Ήταν η πρώτη τους δουλειά οι μετάνοιες

Εγώ… αρχίσανε και τρέχανε δάκρυα

Ξαφνικά… ντάγκα ντούγκα, ο Μακαρούδας

Ο Μακαρούδας ήτανε ένας άγγελος

Μέσα στον Ναό

Τα μάτια μου τρέχανε δάκρυα

Ήλθε η ώρα μετάλαβα

Μόλις μετάλαβα, όλα μεταβλήθηκαν σε χαρά

Πήγα στο κελλί… Πήγα στην εκκλησία

Όλη την ημέρα μόνος στην εκκλησία

Το απογευματάκι επερίμενα τους Γέροντες

Όπως έκανα να δω, βλέπω τους Γέροντες, με τη Χάρη 94

Την άλλη μέρα το είπα στον Γέροντά μου

Το χάρισμα δεν το επεθύμησα

Από τότε άρχισα να αισθάνομαι διαφορετικά

Έμαθα τριαδικούς κανόνες… το Ψαλτήρι το έλεγα απέξω

Μετά έβλεπα πολλά

Και μέσ’ στο χιόνι ξυπόλητος, παντού

Εκεί πέρα είδα ένα αηδονάκι

Ρε, παιδιά, αν δεν έχετε δεί [αηδονάκι], έχετε αμαρτήσει

Μου ήρθε ότι πρέπει να φύγω, πρέπει να χαθώ

Και έλεγα: «Μωρέ, και πού να πάω;»

Η έννοια του πουλιού ήτανε: α-νι-διο-τε-λώς

Ο Γέροντας εμειδίασε

Το άρωμα το έπαιρνα μισή ώρα μακριά

Μου συνέβηκε συγκίνηση

Είχα μάθει τους τριαδικούς κανόνες

 

Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Η ψυχολογία των Πατέρων

Με την υπακοή αξιώθηκα και του χαρίσματος

Φροντίστε να μου ρίξετε μια ματιά

Να! αυτός ο πρύτανις

Εκμεταλλευτείτε με, παιδιά μου

Δικαιώνω ένανε πού χάζευε το πρόσωπο του Γέροντα

Πολλοί υποτακτικοί μισούσαν τους Γέροντές των

Έμπαινες μέσα στην άκτιστη εκκλησία

Εργάζεσαι προσευχόμενος και ας μην προσεύχεσαι

Δεν μου αρέσει να διαβάζω ξένα βιβλία

Εκολλήθηκε η ψυχή μου στον Γέροντά μου

Η προσευχή είναι μέλι

Τον μακαρίτη τον Φιλιππίδη όταν τον γνώρισα

Υποτακτικός; Υποτακτικός, κύριε!

Αλλάζει ολόκληρος ο άνθρωπος

Αγία υπακοή

Μετέβαλε το μαρτύριο σε χαρά

Η υπακοή είναι μαρτύριο όταν έχεις θέλημα

Με αξίωσε ο Θεός να κάνω υπακοή

Μεταρσιωμένες αναμνήσεις από τις κουρές

Άρωμα και ανείπωτη χαρά

Είδα έναν άγιο ζωντανό

«Στα Καυσοκαλύβια βλαστημούσα κιόλας»

Ο θείος έρως και η τρέλα

Έκλαιγα όταν μου είπαν να φύγω

Κήρυγμα στο χάος

Αποστήθιζα την Αγία Γραφή

Όταν αγαπάς θεϊκά, δεν χορταίνεις

Επαναλαμβάνοντας το Ψαλτήρι έμαθα γράμματα

Επιδόθηκα στην υπακοή

Μικρή παρακοή, μεγάλη ταραχή

Η μετάνοια και η ανακούφισις

Η παράβαση ήτανε ευλογία!

Εξομολόγησις και χαρά

Μεθοδικότητα στις δουλειές

Ήμουνα το αεικίνητο

Κουκιά με ξυνόγαλο

Ευτυχισμένη ζωή

Λειτουργία στον Άγιο Νείλο

Μου άρεσε να ακούω τα λόγια

Ο έρωτας με έκανε να προσέχω

Τα έλεγα μόνος μου

Και χαιρόμουν

Ζούσα μέσα στην τρέλα μου

Την αποστήθιση την είχα για προσευχή

Τι ζωή, τι ευλάβεια, τι λαχτάρα!

Όλα γίνανε χαρά

Είναι μία ζωή εξαίσια

Η αλλαγή από την αγάπη του Χριστού

Παρακαλούσα και μου έδωσε αρρώστια

Το πρόγραμμα στα Καυσοκαλύβια

Με την ψυχή ανάπαυα το σώμα

Στο Άγιον Όρος κοιμόμουνα ξύπνιος!

Οι θαυματουργικές παρεμβάσεις του Θεού

Για την υπακοή με μετάνοια στον Γέροντα

Εδιάβασα την εξής διήγηση

Στην εποχή μου όλοι οι μοναχοί των Καυσοκαλυβίων και οι δόκιμοι ήσαν άγιοι

 

ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Η καρδιά μου έκλεισε για τον κόσμο

Και όμως τα πράγματα αλλάξανε

Επικίνδυνη παράσυρση

Και μετά επήγα σπίτι

Όμως αρρώστησα

Εγώ σηκώθηκα και άρχισα να ψάλλω

 

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΙΣ

Με καταφέρανε να φύγω

Έριξα μια ματιά σε όλη τη Σκήτη

Πήγαμε κάτω στον αρσανά

Άρχισα να θυμάμαι τα Καυσοκαλύβια

Όσο έφευγε το καράβι

Ενθυμόμουνα τον Αδάμ που έφυγε από τον Παράδεισο

Ο παράδεισος και η κόλαση είναι μέσα μας

«Πατήρ» και «παπάς» στ’ Άγιον Όρος

Για τα πουλιά

Τα κοτσυφάκια

Το μάζεμα των σαλιγκαριών

Άρχισε η σάρα να… φεύγει

Η αναπάντεχη σωτηρία

Επιστρέφω άρρωστος στο καλύβι

Πόνοι δυνατοί

Το θεραπευτικό εκδόριον

Με αγαπούσανε

Αλλά εγώ δεν μπορούσα να φάω

Τότε μου είπανε να φύγω

Επήγαμε λοιπόν στη Δάφνη

Ήρθε το καράβι

 

ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Α & Β ΑΦΙΞΗ ΚΑΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ

Πήγα στη Χαλκίδα

Λοιπόν έρχεται ο πατέρας μου

Είχατε ένα παιδί… πέθανε

Ο κόσμος άρχισαν να κοροϊδεύουν

Να σε πάω στον Άγιο Χαράλαμπο

Εκεί πέρα είχε γάλα, αυγά… συνήλθα

Το βάζω στα πόδια, πάω… στο Άγιον Όρος

Παρέκβαση 1η: Η μητέρα μου ήτανε στενόχωρη

Παρέκβαση 2η: να δεις όμως πως αυτή μετανόησε

Παρέκβαση 3η: Η μητέρα μου αφοσιώθηκε στην Εκκλησία

Επανάκαμψη στον Άγιο Χαράλαμπο

Νέα επιστροφή στο Άγιον Όρος. Οριστική αναχώρηση

 

ΕΠΑΝΑΚΑΜΨΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΒΙΩΣΗ

Πήγα στους γονείς μου

Είπα στον πατέρα μου να με πάει στον Άγιο Χαράλαμπο

Είχε έλθει και ο Δεσπότης

Στον Δεσπότη Κύμης

Ντρεπόμουνα τον Δεσπότη

Αλλ’ ο Δεσπότης όμως δεν είχε πονηρία

Ήθελα στην ερημιά

 

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ

Συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου

Μ’ έκανε παπά

Βαλθήκανε να με κάνουνε παπά

Υπάκουσα. Έχω συνηθίσει να υπακούω

Για την ιεροσύνη

Έγινα παπάς κάπου το 1927

 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ

Εκεί εξομολογούσα μέρα-νύχτα

Πνευματικός είκοσι δύο χρόνων

«Μη χρόνω κρίνε αλλά τρόπω τα επιτίμια»

Ένα κρεβάτι πάνω στο δένδρο, μέσα στην αγράμπελη

Έφτειαξα μία εικόνα της Παναγίας

Ξαφνικά ένας φονιάς

Άλλη μία ανάμνηση της προσευχής στην Παναγία

 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΘΕΙΑΣ

Στερήθηκα τα βιβλία των πατέρων

Από το κελλί θα γνωρίσεις τον άγιο

Μόνος και έρημος στον Άγιο Νικόλαο Βάθειας

Ό,τι έβλεπα, το έκανα προσευχή

Πολλά πράγματα μας μιλάνε

Το καταφύγιό μου ήταν να ταξιδέψω προς τα πάνω

πω, πω… πως κατακτάται ο κόσμος!

Παιδιά μου, είμαστε όλοι μια οικογένεια!

 

ΧΑΛΚΙΔΑ

Να μην πεις ποτέ «θα τον τιμωρήσει ο Θεός»

Και πολλοί άγιοι που έχουν καταραστεί, εμένα δεν μου άρεσε

Ένας που το λέει αυτό, δεν έχει καλή ψυχή

Είναι κάτι μυστικό που ενεργεί ο διάβολος στους νευρωσικούς ανθρώπους

Είπα μέσα μου, Παναγία μου, κάν’ τον αντί να σε βλαστημάει, να σε παρακαλεί με λαχτάρα

Ο καροτσέρης φώναζε: «Παναγίτσα μου!»

Μπορεί να λές κάτι ως αληθινή σου ευχή και ασυνείδητα να μην είναι ειλικρινές

 

ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΧΩΡΑ

ΠΟΛΥΚΛΙΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ

Ο Δεσπότης εκάλεσε εμένανε τον ταπεινό να τους πω κάτι να μείνουν

Εγώ άρχισα να λέγω κάτι από τη ζωή μου

Με πλάκωσαν οι ιδέες να πάω να εργαστώ σ’ ένα σανατόριο

Λοιπόν πήγαμε στου κ. Αμίλκα

«Α! Η πολυκλινική ηύρε τον παπά της»

Την ώρα που λειτουργούσα, το ραδιόφωνο έπαιζε δυνατά

Σκέφθηκα να φύγω

Πήρα λοιπόν τις παραδόσεις

Αν έχεις τον νου σου στον Θεό, ποιός μπορεί να σε βλάψει;

Κι εγώ λειτουργούσα τόσο αφοσιωμένα

Και δεν αισθανόμουνα τίποτα από τον κόσμο

Να πάτε όλοι μαζί να βρείτε τον διευθυντή

Είχα παλαιό όνειρο να υπηρετήσω σε αρρώστους

Ένα πρωινό έσπασα το πόδι μου

Έβαλαν το πόδι στον γύψο

Το είχανε βάλει στραβά

Μου σπάζανε και πάλι τα κόκκαλα, που είχανε λίγο θρέψει

Με σήκωσαν, μου έδωσαν και δύο πατερίτσες

«Να κοιτάξεις ν’ αγοράσεις ένα μπαστούνι»

Εκείνη τη στιγμή μια κυρία μπήκε στην εκκλησία βαστώντας μπαστούνι

Καθόμασταν και βλέπαμε όλοι αυτά

Ο άγιος να φροντίσει για μένα τον ελάχιστο;

Μια επέμβαση χωρίς αναισθητικό

Ο πόνος των μαρτύρων

Είχα ένα «ρεβύθι»… που ήτανε η ρίζα μέσα στο κεφάλι

Είχα σκεφθεί να το βγάλω

Δεν είχαμε αναισθητικό

Να μου το κάψεις χωρίς αναισθητικό

Ψυχή και καρδία και νους, όλα, όλα εκεί, έβλεπα τον Κύριο

Είπε μια λέξη που δεν μ’ άρεσε καθόλου… Τι παγίδα μου έβαλε!

Δεν μπορείς να τα πεις αυτά, εάν δεν ξέρεις

 

ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Είχα φτειάξει μία κάσα, ήθελα να πάω στο βουνό

Κάτσε να σου πω το ποίημα του Κρυστάλλη

Το παν στον Θεό. Ό,τι έχεις… Ενώσου με τον Θεό

Τριάντα τρία χρόνια εκεί μέσα

Μια φορά εγνώρισα μια γυναίκα χήρα, της οποίας η κόρη ήτο άρρωστη

«Ξέρεις, ο κύριος καθηγητής είπε να μην παρακολουθήσετε εσείς»

«Χίλια συγγνώμη, παπά μου, χίλια συγγνώμη… το θυμάμαι», μου λέει

Κύριε καθηγητά, θα μου επιτρέψεις να σου πω κι εγώ ο απλός;

Έβλεπα που έβγαινε από τον άνθρωπο η ψυχή του

Πέφτανε ο κόσμος στον δρόμο που βαδίζανε από αβιταμίνωση

Βλέπω μια μικρούλα με μύξες. της λέω, πάμε να φάμε;

Εγώ δεν ήμουν άνθρωπος να ελέγξω τον άνθρωπο επειδή πήγε και ηύρε μια κοπέλα

Έπεσα σε οίκο ανοχής, είπα μέσα μου

«Ο Θεός σας αγαπάει όλες!» τους είπα

Τα ελευθερίων ηθών κορίτσια περιποιόντουσαν μια, που ήτανε ξαπλωμένη εκεί

Εγώ ήμουνα παραβάτης

Το έργο της δεν το είχε για αισχρό, ρε παιδιά

Κοίτα, κείνο ήταν τόσο έντονο μέσα της, ενώ αυτή δεν θυμόταν τίποτε

Όταν του το υπέδειξα, το παραδέχτηκε

Ήθελα να μάθω κάποια τέχνη, για να βάλω τις αδελφές να εργάζονται υφαντική

Έρχεσαι μαζί μου; θα ‘χω κορίτσια από την Ισπανία

Ζούσαν γίγαντες

 

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

Επειδή μου ερχότανε (έκστασις)

Αν δείτε κάτι, ούτε να κουνηθείτε

Για να τα καταλάβεις αυτά, πρέπει να έχεις τις προϋποθέσεις

Κάτι πράγματα, κάτι συμπτώσεις

Πίστις απλή και απαλή. Εν απλότητι και αφελότητι καρδίας

Πήγαμε σε μια εκκλησία του δάσους κι άρχισα να ψάλλω

Άλλαζε η φωνή μου, αλλάζανε όλα

Φοβόμουνα να μη πάθω τίποτα στην καρδιά

Άμα δεν κάνεις τέτοια, δεν είσαι επιστήμων

Προχωρώντας στο παρελθόν το απώτατον

Ο Θανάσης ήταν πολύ ορθολογιστής

Το «βουϊσμένο νερό»

Γιατί τα διηγούμαι

Άρα σχέσις εστίν υπέρ φύσιν η πίστις

Η πίστις αναπόδεικτος γνώσίς εστιν

 

ΚΑΛΛΙΣΙΑ

Είδα ένα φως πάνω από την εκκλησία

Πήγαμε με φως στο σκοτάδι

Ραδιόφωνο χωρίς ρεύμα

Έκανα λοιπόν πειράματα με την κεραία

Όμως τώρα έπιανα Ουγγαρία, έπιανα Κάϊρον

Να ιδείτε τι ήτανε το μεγάφωνο

 

ΜΗΛΕΣΙ – ΑΧΛΑΔΕΡΗ – ΑΓΙΟΣ ΟΡΟΣ

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ… ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Τότε που σκεπτόμουνα να φτειάξω το Μοναστήρι το γυναικείο

Θέλω να φτειάξω καλή εκκλησία, μεγάλη

Ψάχνοντας, προσευχόμενος, εμφάνισα ένα μέρος, ένα λόφο που μου άρεσε

Επλησίασα το κτήμα και έκανα προσευχή. Εκοίταξα εαν έχει νερό

Ηύρα νερό, αλλά ήτανε πολύ βαθιά

Έβαλα μπρος και φτειάναμε χωρίς να έχω νερό

 

ΓΕΩΤΡΗΣΗ

«Α», μου λέει, «το ηύρα! θα σου βγάλω νερό! Έχω γεωτρύπανο»

Πήγε και έφερε και άλλο γεωτρύπανο, πιό καλό, και το έβαλε εκεί

Έκανα προσευχή, πήγα και ηύρα το ρεύμα του νερού, μακριά από εκεί που έκαναν τη γεώτρηση

Έσκυψα και ήπια νερό. Και ήτανε πάρα πολύ ωραίο

Ένα θαύμα της Θείας Μεταμορφώσεως

Μια φορά με πήγανε σε ένα μέρος που λέγεται Θεολόγος

Τους λέω, παιδιά, δεν έχει νερό εδώ

Με τη Χάρη του Κυρίου. Καμιά δική μου προσπάθεια και τέχνη και επιστήμη

 

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΛΕΣΙ

Ο παπάς με την παπαδιά δοξάζανε το όνομα του Θεού

Λοιπόν, της κόβω μια, ωπ

Το παιδί που προόριζαν για παπά

Η εξημέρωση του παπαγάλου

Το μικρό παπαγαλάκι

Ο παπαγάλος ήτανε πάρα πολύ άγριος

Καθόταν πάνω στον ώμο μου

Άνοιγε την πόρτα και έμπαινε στο κλουβί

Είναι πολύ έξυπνο πουλί

Αυτή η καταπίεση

Αυτό το φάρμακο κόντεψε να με πεθανει

Πότε θα συνέλθει ο οργανισμός μου;

Για τον έρπη

Kαταντάνε και τα δύο μου χέρια σαν να είναι κρέατα χωρίς την επιδερμίδα

Είναι η κορτιζόνη μέσα στον οργανισμό μου… και ψήνομαι σαν τον Ιώβ

Δηλαδή να μην μένει καιρός να ξύσω τα χέρια μου. Αυτό επιδιώκω

Ο σατανάς είναι… Κάνανε δύο φορές εξέταση, και τις δύο φορές λάθος

Εγώ δεν δίνω γνώμες όταν δεν ξέρω

Εκφραστική σιωπή

Άρρητη κατάσταση

Η διόραση μέσον για να πεισθεί ένας στρατηγός

Λέω σωστά χωρίς να ξέρω

Έλεγα να γράψεις κάτω ένα χαρτάκι και να πεις

 

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΧΛΑΔΕΡΗ

Η ταλαιπωρία είναι καλή. Η ευκολία δεν είναι καλή

Τα γίδια με τριγυρίζανε

Η αετοφωλιά

Η εξημέρωσις του αετού

Άμα μου πεις έτσι, δεν το κάνω

Να μαζέψουνε αχινούς και πεταλίδες και χταπόδια και να μου τα φέρουνε εμένα;

Από τα πιο φτηνά κεράκια

Να σου πω τι λέει ο γάιδαρος;

 

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Τα σκουφιά του αδελφού

Αποσπάσματα τηλεφωνήματος του Γέροντος προς μοναχό του Αγίου Όρους

 

ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

Είναι πιο καλά να μην έχεις παιδί, τέτοια που είσαι

Για την ομαδική προσευχή υπέρ υγείας του αοιδίμου μητροπολίτου Φλωρίνης

 

ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Πριν γίνω καλόγηρος εμάθαινα περί μνήμης θανάτου

Μετά την καλογερική άλλαξα κατεύθυνση

Είχα μια χαρά όταν μου ερχόταν για θάνατο

Περιμένοντας τον θάνατο το 1983

Δεν ήθελα να βάλω στον νου μου τα εναέρια τελώνια, την κόλαση κι όλα αυτά

Έβλεπα ένα άστρο πάνου στον ουρανό

«Κύριε, ό,τι θέλει η αγάπη σου»

2 Δεκεμβρίου 1991

Ευχή Πασχαλινή του Γέροντος

Πνευματική Διαθήκη του Γέροντος

 

ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ…

Εκδόσεις του Ιερού Ησυχαστηρίου