ΤΡΕΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΙΕΡΕΣ
«Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος Ανέδειξε σε τη ποίμνη σου ή των πραγμάτων αλήθεια». Η πραγματικότης και η ιστορία βεβαιώνουν για τον Άγιο Νικόλαο ότι όντως ανεδείχθη κανών πίστεως και εικών πραότητος. Δύο βασικότατα στοιχεία που δείχνουν τον αληθινό άνθρωπο.
α) Κανών πίστεως, υπόδειγμα, δηλαδή, πιστός αληθινής και ζωντανής. Η πίστη είναι η αφετηρία της πνευματικής ζωής, το άνοιγμα της ψυχής προς τα άνω, η έξοδος από τον στενό εαυτό μας, από τις κλειστές διαστάσεις της καθημερινότητας, του σκέτου ορθολογισμού. Η υπέρβαση αυτής της γήινης σχετικοκρατίας και η προσέγγιση προς την Πηγή, προς την πρώτη Αιτία του παντός και η συνεχής σύνδεση με Αυτήν.
Είναι επομένως μία συνεχής ανάβαση, μία «επέκταση» κατά τη φράση των Πατέρων, μία πορεία δυναμική, όχι μία στατική κατάσταση. Πιστεύω όχι απλώς σε κάποιο ανώτατο Όν, αφηρημένο, αλλά προσπαθώ καθημερινά να συνειδητοποιώ αυτή την πίστη, αυτή την πεποίθηση στην πρώτη Αιτία, που είναι μια πανίσχυρη βούληση, μια άπειρη νόηση, μια ξεχωριστή αγάπη, που με έπλασε και δεν μπορώ να αδιαφορώ γι’ αυτήν.
Μία τέτοια ολοζώντανη πίστη είχε ο Άγιος Νικόλαος. Ήταν υπόδειγμα μιας τέτοιας φλογερής και δυναμικής πίστεως, έστω και αν δεν είχε τα διανοητικά προσόντα ενός Μεγάλου Βασιλείου ή ενός Γρηγορίου, των γιγάντων της θεολογίας, ο απλός αυτός ποιμήν.
β) Ταυτόχρονα μας λέει το απολυτίκιό του ήταν «εικών πραότητος». Πραότης, μία από τις μορφές της αγάπης, της πολυδιάστατης και βασικής αρετής. Αντίστοιχα μπορούσε να πει: εικόνα καλοσύνης, προσήνειας, χρηστότητος, αγαθοσύνης, όλες αυτές τις πλευρές που αναπτύσσει ο θείος Παύλος.
Εικόνα λοιπόν ζωντανής και ενεργητικής αγαθότητος που εκδηλωνόταν με πολλές πράξεις φιλανθρωπίας, όπως φαίνεται από το βίο του. Τη νύχτα έριχνε τα βοηθήματα από το παράθυρο του φτωχού και την ημέρα δεν έπαυε να βοηθάει όσους είχαν ανάγκη σε όλη την περιοχή του στα νότια της Μικρασίας.
Αυτός ο συνδυασμός των δύο μεγάλων πνευματικών πραγματικοτήτων είναι κάτι το θαυμαστό. Πίστη και αγάπη ενωμένες αποτελούν τη μεγάλη δύναμη. […]
(Απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου, αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΤΡΕΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΙΕΡΕΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ:
Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΥ. Νικόλαος Μύρων της Λυκίας
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ:
ΑΦΥΠΝΙΣΤΗΣ ΣΤΟ ΜΩΡΙΑ. ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ:
Ο ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ. ΑΛ. ΓΚΙΑΛΑΣ (Γ. ΒΕΡΙΤΗΣ)