Όλοι οι απ’ αιώνος μεγάλοι άνδρες της Εκκλησίας περνούν απαραιτήτως μέσα από την αγία δοκιμασία του διωγμού και των δακρύων. Αυτό ακριβώς που ο Κύριος θέλει για τον εαυτό Του και τους γνησίους μαθητάς Του: «… και διώξωσιν υμάς και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού…». Η κατάθεση της μαρτυρικής ζωής είναι η απόδειξη της θείας Χάριτος που τους επεσκίασε, για να τονίσει όχι μόνον την αγιότητά τους, αλλά και την αέναη θεοσημεία της παρουσίας του Θεού στον φθαρτό κόσμο της ανομίας!
Ότι συνέβη πρόσφατα με την αποκατάσταση του διωχθέντος αγίου Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως, το ίδιο, πιστεύουμε, θα συμβεί και με τον αοίδιμο μαρτυρικό επίσκοπο Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη.
Όπως τότε οι εκκλησιαστικοί της Αλεξανδρινής Εκκλησίας εδίωξαν και εταπείνωσαν τον άγιο επίσκοπο Πενταπόλεως Νεκτάριο Κεφαλά, κατά τον ίδιο τρόπο άλλοι στενόκαρδοι εκκλησιαστικοί εφθόνησαν και εδίωξαν τον ανεπίληπτο άγιο Επίσκοπο Χαλκίδος Νικόλαο Σελέντη. Όπως η Εκκλησία μας εν συγγνώμη και συντριβή αποκατέστησε τη μνήμη του αγίου Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως· κατά τον ίδιο τρόπο πιστεύουμε η Ελλαδική Εκκλησία θα αποκαταστήσει αργά ή γρήγορα την μνήμη του μαρτυρικού επισκόπου Χαλκίδος Νικολάου.
Ούτως ή άλλως βεβαίως, η αγία ψυχή του επισκόπου Νικολάου και η ένθεη βιοτή του, δεν έχει ανάγκη των ιδικών μας «αναγνωρίσεων». Εμείς όμως έχουμε ανάγκη των προσευχών του και της μεσιτείας του να συγχωρήσει ο δίκαιος Θεός την αδικία και την θλίψη την οποία στην παρούσα ζωή του προξενήσαμε! (Από τον πρόλογο του εκδότη που περιέχεται στο βιβλίο)