Εκατοντάδες συγγράμματα εδώ και αιώνες έχουν γραφεί και εξακολουθούν να γράφονται και να μελετούν το φαινόμενο της Τέχνης, προσπαθώντας να το ερμηνεύσουν. Επομένως, ποιο το νόημα να προστεθεί άλλο ένα δοκίμιο στα ήδη υπάρχοντα σχετικά με αυτό το πολυμελετημένο θέμα; Τούτος ήταν ο προσωπικός ενδοιασμός μου να προχωρήσω ή όχι στη δημοσιοποίηση των σκέψεών μου. Ο ενδοιασμός μου παραμερίστηκε από τη συνειδητοποίηση πως ειδικά στις μέρες μας έχει χαθεί σε μεγάλο βαθμό η ιερότητα της Τέχνης ή σωστότερα πως η ιερότητα δεν αποτελεί πλέον τον πυρήνα της. Κι έτσι σκέφτηκα να επικεντρωθώ αυστηρά και συνοπτικά σε δύο μόνο θέσεις: 1) ότι η Τέχνη είναι αποκλειστικά ιερή και 2) ότι η Τέχνη πρέπει ως εκ τούτου να συμπορεύεται με την ηθική. […]
(Απόσπασμα από το εισαγωγικό κείμενο του βιβλίου)