Κοινόβια υπάρχουν στη Συρία και Μεσοποταμία, όπως ερημίτες μοναχοί απαντώνται στην Αίγυπτο, τον Πόντο και σε μεγάλη έκταση στην Παλαιστίνη.
Κοιτίδα όμως του ερημιτικού βίου είναι η Συρία. Στη χώρα αυτή το κοινόβιο θα χρησιμεύσει ως χώρος δοκιμασίας των μοναχών, για ένα μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα, προτού βγουν στην έρημο, ως ελεύθερα πουλιά, για να ακολουθήσουν τη δική τους μορφή πνευματικού αγώνα, ως «βοσκοί», «έγκλειστοι», «στυλίτες» ή «κιονίτες», «δενδρίτες», «διά Χριστόν σαλοί», κ.λπ.
Και υπάρχουν λόγοι που η Συρία γίνεται ο χώρος για όλες αυτές τις αυστηρές μορφές του ερημιτισμού.
Στην παρούσα εργασία εξετάζονται και οι δύο τύποι αναχωρητισμού, του «κλειστού μέσου», όπως είναι οι έγκλειστοι ασκητές, και του «ανοικτού μέσου», όπως είναι οι «βοσκοί» και οι «στυλίτες» ή «κιονίτες». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ι. ΣΤΙΛΙΤΕΣ ‘Η ΚΙΟΝΙΤΕΣ
Α’ Βιβλική και θεολογική σημασία του «στύλου»
Β’ «Βίοι» γνωστών στυλιτών απ’ την ασκητική παράδοση
Γ’ «Οι στυλίτες στο πέρασμα των αιώνων»
Δ’ Άλλες αναφορές από την ασκητική Γραμματεία
Ε’ Οι δενδρίτες ασκητές
ΣΤ’ Γενικός σχολιασμός για τη ζωή και την άσκηση στυλιτών
ΙΙ. ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΙ
Α’ Γενικά περί των έγκλειστων ασκητών
Β’ Μεμονωμένα περιστατικά
- Από τη «Λαυσαϊκή Ιστορία»
- Από το «Λειμωνάριο»
- Από τη «Φιλόθεο Ιστορία»
- Λοιπές μαρτυρίες από την ασκητική Γραμματεία
- Ο όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Γ’ Γενικός σχολιασμός για τη ζωή και την άσκηση των έγκλειστων ασκητών
ΙΙΙ. «ΒΟΣΚΟΙ»
Α’ Γενικά περί των «βοσκών» ασκητών
Β’ Μεμονωμένα περιστατικά
Γ’ Γενικός σχολιασμός για τη ζωή και την άθληση των «βοσκών»
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ