Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ
Τα Ευαγγέλια δεν μας πληροφορούν μόνο για τον βίο και τα πάθη του Θεανθρώπου αλλά και για την έγερσή του εκ νεκρών. Όμως η αμαρτύρητη είδηση της Αναστάσεως παραβιάζει κάθε νόμο της φύσεως και κάθε λογική, ώστε να προκαλή την δικαιολογημένη αντίδραση όχι απλώς του παλαιού και σύγχρονου ανθρώπου αλλά των ίδιων των μαθητών του Ιησού, όπως δείχνουν και πάλι τα Ευαγγέλια, που τελειώνουν με αφηγήσεις των αναστασίμων φανερώσεών του. Θα έλεγε κανείς ότι σκοπός των ακροτελευτίων τούτων κεφαλαίων είναι να διασκεδασθή η δυσπιστία και η αντίδραση, ωστόσο μία προσεκτικώτερη ανάγνωση πείθει ότι ενδιαφέρει κυρίως να υπογραμμισθή ο τύπος της πίστεως, τον οποίο δημιουργεί η εκ νεκρών έγερσις και οι μετέπειτα φανερώσεις του Χριστού. Βλέπω με τα μάτια τον αναστάντα Χριστό, δεν σημαίνει εν τούτοις και πως τον γνωρίζω αφού υπάρχει πλέον μ’ ένα τρόπο διαφορετικό. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει εσωτερική αλλοίωση, η οποία μετουσιώνει σε πίστη το δραματικό σχήμα της περιπετείας και της αναγνωρίσεως, παρόν τόσο στον Ματθαίο και τον Μάρκο όσο και στον Λουκά: Ο Ιησούς φανερώνεται σε κάποιους εκ των μαθητών, που αναγγέλουν το γεγονός στους υπολοίπους και το περιβάλλον τους∙ η είδηση γίνεται δεκτή με σκεπτικισμό∙ ο Χριστός επανεμφανίζεται για να ονειδίση την αμφιβολία και να κερδίση την πίστη τους. Το ίδιο συμβαίνει και στις τρεις φανερώσεις του κατά Ιωάννην, με την διαφορά ότι η πρώτη και η τρίτη επιμένουν στην ακατανοησία των μαθητών, ενώ η δεύτερη πυργώνει την ένταση της απιστίας, της φανερώσεως και της πίστεως, για να δώση στην τελευταία νέ βάθος. Εν αντιθέσει προς τις άλλες περιπτώσεις, όπου με τις επανειλημμένες εμφανίσεις του Ιησού ο δισταγμός των μαθητών απλώς διαλύεται, στην ιστορία του Θωμά, διότι περί αυτής πρόκειται, την διάλυση του δισταγμού ακολουθεί ανάπλαση της πίστεως, που ανοίγει εποχή στην πνευματική ζωή του ανθρώπου. […]
(Απόσπασμα από το περιεχόμενο του βιβλίου)
Περιέχει έγχρωμη εικόνα: Αγιογραφία-φορητή εικόνα δια χειρός Σπυρίδωνος Καρδαμάκη (1983), με τίτλο «Η ΒΕΒΑΙΩΣΙΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ» (35×50)
Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ