Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

Το πέρασμα του Χριστού στην γη δεν ήταν στιγμιαίο. Ο Χριστός ήρθε και έμεινε, αφήνοντας σ’ εμάς τους πιστούς το θεανθρώπινο Σώμα του. Μας έδωσε την δυνατότητα όχι μόνο να τον σκεφτόμαστε και να τον θυμόμαστε, αλλά κυρίως να τον ζούμε , να ενωνόμαστε μαζί του. Πως, με ποιόν τρόπο; «Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ» (Ιω. 6,54). Μας έδωσε αυτή την δυνατότητα της ένωσης μαζί του διά του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, κοινωνώντας δηλαδή το άχραντο Σώμα του και το τίμιο Αίμα του, προσφερόμενο ως δώρο της νέας αθάνατης ζωής που μας χάρισε από αγάπη και μόνο, με μοναδική προϋπόθεση για μας, την με επίγνωση εκούσια συμμετοχή μας στο κορυφαίο Μυστήριο της Εκκλησίας μας.

Η θέση-κατηγορία διαφόρων «επιστημόνων» και πολλών αυτόκλητων «θεολογούντων» ήταν σαφής και βλάσφημη: ότι διά της μεταλήψεως της θείας Ευχαριστίας μεταδίδεται ο ιός του κορονοϊού, επομένως και οποιαδήποτε άλλη ασθένεια. Φυσικά, οι εκτός της ζωής της Εκκλησίας αδυνατούν να κατανοήσουν αυτήν την πίστη μας, διότι στερούνται της εμπειρίας της θείας Κοινωνίας και έτσι βρίσκονται σε αδυναμία να πιστέψουν στο ζωογόνο αυτό Μυστήριο.

Αυτή η βλάσφημη κατηγορία αποτέλεσε και την αφορμή για την συγγραφή του παρόντος βιβλίου, στο οποίο αναλύεται και παρουσιάζεται το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας μέσα από πολλές πτυχές: την δογματική, την ιστορική, την ποιμαντική, την απολογητική, αλλά και την αντιαιρετική.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κου. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ Β’

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

Α. ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

α. Η λυτρωτική θυσία του Χριστού είναι η πηγή απ’ όπου αντλούν τα Μυστήρια την ανακαινιστική δύναμή τους

β. Τα Μυστήρια είναι θεοσύστατα

γ. Η αισθητή (υλική) ή ορατή και η πνευματική ή αόρατη φύση των Μυστηρίων

δ. Φορείς της Θείας Χάριτος

ε. Αναγκαία για την σωτηρία του ανθρώπου

 

Β. Η ΙΣΤΟΡΙΚΉ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ

α. Θεία Ευχαριστία και Μυστικός Δείπνος

β. Η θεία Ευχαριστία κατά την αποστολική και μεταποστολική Εποχή

γ. Η σύνθεση των ευχών και η διαμόρφωση των πρώτων Λειτουργιών

δ. Η εισαγωγή και η χρήση της λαβίδας στην θεία Κοινωνία

 

Γ. ΠΡΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ

α. Η προσφορά άρτου και οίνου από τον Μελχισεδέκ

β. Η θυσία του Ισαάκ από τον πατέρα του Αβραάμ

γ. Ο θυσιαζόμενος αμνός κατά το εβραϊκό πάσχα

δ. Ο επισιτισμός των Εβραίων στην έρημο

ε. Η θυσία που προσέφερε ο προφήτης Ηλίας

στ. Το όραμα του προφήτη Ησαΐα

ζ. Η προφητεία του Μαλαχία περί «καθαράς θυσίας»

η. Το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων. (Καινή Διαθήκη)

 

Δ. Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ, ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

α. Το θαύμα της Ευχαριστίας

β. Μυστήριο μέγα και ανεξερεύνητο

γ. Θεία Ευχαριστία, ο σκοπός και η ουσία της πνευματικής μας ζωής

δ. Θεοποιητικό Μυστήριο και θυσία

ε. Φυσική και πνευματική γέννηση

 

Ε. Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ, Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ

α. Ο Θεός και η αγάπη του για τον άνθρωπο

β. Η αγάπη του Θεού εκδηλώνεται μέσα στην Ιστορία

γ. Ο Μυστικός Δείπνος, η αποκατάσταση της ζωής του ανθρώπου ως Ευχαριστία και Κοινωνία με τον Θεό

 

ΣΤ. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

α. Ανακαίνιση της ζωής

β. Πεντηκοστή, το ιδρυτικό γεγονός της Εκκλησίας

γ. Υπαρκτική μεταβολή

δ. Τι είναι τελικά η Εκκλησία;

 

Ζ. ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Η ΙΕΡΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ

α. Η θεία Λειτουργία ως μυστηριακή πρόγευση της κοινωνίας μας με τον Θεό

β. Η μεταφορά των Τιμίων Δώρων στο θυσιαστήριο

γ. Η αγία Αναφορά

δ. Η λειτουργική «ανάμνηση» της θυσίας του Χριστού

ε. «Πρόσχες Κύριε Ιησού… και ελθέ εις το αγίασαι ημάς»

στ. «Μελίζεται ο Αμνός του Θεού… Τα Άγια τοις αγίοις…»

 

Η. ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΘΥΣΙΑ

α. Η Ευχαριστιακή θυσία του Ιησού

β. Η πνευματική θυσία

γ. Περί του Αίματος του Χριστού

δ. Ιησούς Χριστός, ο αιώνιος Αρχιερέας

 

Θ. Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

α. Η ιδιότητα του πιστού

β. Η καθαρή συνείδηση

γ. Απαραίτητη η εξομολόγηση πριν τη Θεία Κοινωνία;

δ. Η αγάπη και η καταλλαγή

ε. «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης…»

στ. Κάθε πότε πρέπει να μεταλαμβάνουμε

Ι. «ΕΙΔΟΜΕΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟΝ…». ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

ΙΑ. «ΤΟ ΑΡΤΟΝ ΗΜΩΝ ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟΝ»

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ