Πρόθεσή μου, που τη διοχετεύω δειλά σε τούτη τη συγγραφή, είναι να ψηλαφήσω τη σύνδεση των Ιερών, Συνοδικών Κανόνων της φίλτατης Ορθοδοξίας μας με το αέναο ποτάμι της εκκλησιαστικής επικαιρότητας. Με τις θετικές και τις αρνητικές εμπειρίες του λαού του Θεού. Να φέρω στη γενιά μου το μήνυμα των λησμονημένων ή παραχαραγμένων Κανόνων. Και να βοηθήσω τη γενιά μου να ταξιδέψει ανάστροφα στο ποτάμι της ιστορίας και να ανακαλύψει τις κρυστάλλινες εκείνες πηγές της θείας ζωής και του απροσμέτρητου πνευματικού πλούτου. Να προσφέρω διακριτικά στη σύγχρονη θεολογική διανόηση την αφορμή για μελέτη, κρίσεις και προβληματισμούς στα μεγάλα ανοίγματα και στα μεγάλα προσκόμματα της εποχής μας. Και να κομίσω στην πλατειά παρεμβολή των πιστών μελών της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, που βιώνουν καθημερινά τους κραδασμούς των ανθρώπινων παθών, όπως εκδηλώνονται σήμερα γύρω από το Ιερό Θυσιαστήριο, την παράδοση της αταλάντευτης Πατερικής προσήλωσης στο υψηλό λειτούργημα της Αρχιερωσύνης και της αρχιερατικής ευαισθησίας, που βρίσκεται θησαυρισμένη στους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών μας Συνόδων. […] (Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα που περιέχεται στην έκδοση)
Οι Ιεροί Κανόνες δεν πρέπει να θεωρούνται μόνο ως το νομικό πλαίσιο της Εκκλησίας. Αποπνέουν το πνεύμα της Γραφής, εκφράζουν την πνευματική σοφία και εμπειρία των Πατέρων και έχουν την εγκυρότητα της επικύρωσης από τις Οικουμενικές Συνόδους. Γι’ αυτούς τους λόγους η τήρηση των Κανόνων είναι υποχρεωτική για όλους: – Για την Σύνοδο των επισκόπων, – Για τούς επισκόπους και πρεσβυτέρους, – Για τα πιστά μέλη της Εκκλησίας. Ὁ συγγραφέας προσπαθεί μέσα από διάφορα θέματα της εκκλησιαστικής επικαιρότητας να ανατρέξει στους Ιερούς Κανόνες και να παρουσιάσει το πνεύμα των Κανόνων στις πυκνές εμπλοκές της εκκλησιαστικής ζωής.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος
1.- Πνοή και λόγος του Αγίου Πνεύματος
2.- Η θεόπνευστη επικύρωση
3.- Η εξαγιασμένη ιερωσύνη
4.- Το μεγάλο χρέος
5.- Η ακατηγόρητη διαχείριση
6.- Κοινωνία «εν Ευχαριστία»
7.- Πειθαρχημένο σώμα
8.- Η θεοφώτιστη ευσπλαγχνία