Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας την περίοδο αυτή βρίσκεται σε ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο, διότι με την παραχωρηθείσα από το Οικουμενικό Πατριαρχείο «αυτοκεφαλία» στην Ουκρανία δοκιμάζεται η Ορθόδοξη εκκλησιολογία και τίθεται σε σοβαρότατο κίνδυνο η πανορθόδοξη ενότητα με απρόβλεπτες συνέπειες για την παρουσία και μαρτυρία της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο.
Ως Ορθόδοξοι δεν μπορούμε παρά να θλιβόμαστε για την κατάσταση αυτή και να προσευχόμαστε εκ βάθους καρδίας ο Θεός να δώσει ταπείνωση και μετάνοια στους πρωτευθύνους και να φωτίζει τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών και τις περί αυτούς Ι. Συνόδους να δώσουν άμεσα λύση, διότι η καθυστέρηση μόνο επιζήμια θα αποδειχθεί για όλη την Ορθοδοξία.
Ως Έλληνες οφείλουμε παρά την ιδιαίτερη θλίψη που αισθανόμαστε, διότι η κύρια ευθύνη της παρούσης εντάσεως και αναστατώσεως σε πανορθόδοξο επίπεδο βαρύνει Έλληνες το γένος, να σταθούμε με υπευθυνότητα και σοβαρότητα έναντι της πίστεως και της Εκκλησίας μας. Δε νοείται να εθελοτυφλούμε στις σοβαρές κανονικές παραβάσεις και περαιτέρω στην εκκλησιολογική αλλοίωση που υφέρπει, για να μη στενοχωρήσουμε ομογενείς μας Ορθοδόξους. Δεν είναι δυνατόν το όμαιμο και ομόγλωσσο και ομογενές να προτάσσεται και να υπερτερεί της ευαγγελικής Αλήθειας. Η Αριστοτέλειος ρήση «φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δ’ αλήθεια» και η προτροπή του εθνικού μας ποιητού «το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθινό» δεν μπορεί παρά να είναι οι οδοδείκτες της πορείας μας και στα σοβαρά εκκλησιολογικά ζητήματα που προκύπτουν.
Το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο είναι καύχημα και δόξα και τιμή για σύμπασα την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, όταν Αυτό «αληθεύει εν αγάπη». Καυχόμαστε γιατί ο Θρόνος της Κωνσταντινουπόλεως δοξάστηκε από τις μορφές μεγάλων Πατέρων, Ομολογητών και Ιερομαρτύρων Πατριαρχών. Καυχώμαστε, γιατί ο Θρόνος της Κωνσταντινουπόλεως αναδείχθηκε φάρος Ορθοδοξίας που φώτισε και λάμπρυνε με το ανέσπερο φως της τους εγγύς και τους μακράν λαούς. Καυχώμαστε, γιατί ο Θρόνος της Κωνσταντινουπόλεως στα δύσκολα χρόνια της δουλειάς κράτησε άσβεστη τη λαμπάδα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. […]
(Απόσπασμα από τον πρόλογου του συγγραφέα)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος
Α’. ΥΠΑΓΕΤΑΙ Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ;
Εισαγωγικά
1.- Τί προκύπτει από τα «Συνταγμάτια»;
2.- Τί δεχόταν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος;
3.- Τί δέχεται η πανορθόδοξη εκκλησιαστική συνείδηση;
4.- Γνώμες εγκρίτων ιστορικών – στελεχών του Οικουμενικού Πατριαρχείου
5.- Οι ίδιοι οι σχισματικοί το επιβεβαιώνουν
Επίλογος
Β’. ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ Ή ΚΑΚΟΚΕΦΑΛΟ;
Εισαγωγικά
1.- Για την αποφυγή παρανοήσεων (ηθελημένων και μη…)
2.- Η ενότητα της Εκκλησίας και τα πρεσβεία τιμής
3.- Η Ουκρανική Εκκλησιαστική Αυτονομία
4.- Ουκρανικό Σχίσμα: Καθαιρέσεις και… αυτοχειροτονίες
5.- «Αποκατάσταση» σχισματικών
6.- Ουκρανία: Αυτοκέφαλο ή Κακοκέφαλο;
7.- Κανονικές προϋποθέσεις Αυτοκεφαλίας και αυτοαναίρεση του Οικουμενικού Πατριαρχείου
8.- Καθοριστικά ερωτήματα
9.- Ουκρανικό: Κανονικό η Εκκλησιολογικό Ζήτημα;
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Α’
Όταν ο καθηγητής Βλ. Φειδάς «προφήτευε» τις συνέπειες του Ουκρανικού Αυτοκέφαλου
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Β’
Εκκλησιαστικό ήθος… και σαμοσφιάτοι. Να χαιρόμαστε τον νέον «προκαθήμενον»…
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ’
Ο αυτοχειροτόνητος Vincent Chekalin και η «Αυτοκέφαλη» Εκκλησία της Ουκρανίας
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ’
Περί της κανονικότητας της χειροτονίας του Μακαρίου Μαλέτιτς
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ε’
Ιδρυτής σχισματικών της Ουκρανίας καταδικάσθηκε για απάτη και πλαστογραφία