ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Η Ορθόδοξος Εκκλησία ομολογεί ότι η Υπεραγία Θεοτόκος ην προ τόκου παρθένος, και εν τόκω παρθένος, και μετά τόκον πάλιν παρθένος διέμεινε, φυλάξασα αλώβητον την εαυτήν παρθενίαν. (Ομολογία Ορθοδόξου πίστεως εν ερωταποκρίσει λθ’).
Ο προφήτης Ησαΐας, ο προφητεύσας την εκ παρθένου γέννησιν του Σωτήρος, παρθένον την μητέρα του Εμμανουήλ ωνόμασεν∙ «Ιδού η Παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν, και καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ». (Ησ. Ζ’. 14). Τούτο δε δηλοί ου μόνον την προ τόκου παρθένον, αλλά και την εν τόκω και την μετά τόκον παρθένον, διότι η παρθένος έμελλε να αναδειχθή μήτηρ του Υιού του Θεού, όν θα εκυοφόρει, θα εγαλακτοτρόφει και θα ανέτρεφε κατά την βρεφικήν και παιδικήν αυτού ηλικίαν. Η παρθένος ανεδείχθη μήτηρ του Εμμανουήλ ουχί μόνον διά τον χρόνον της κυήσεως, αλλά διά το διηνεκές. Κατά τον προφήτην ο Θεός παρθένον, ήτοι ελευθέραν παντός συζυγικού δεσμού εξελέξατο, και προς ουδένα υποχρεωμένην. Τούτο δηλοί και η λέξις αελμάχ, ως μαρτυρείται και εκ του βιβλίου της Γενέσεως κεφ. Κδ’, ένθα η παρθένος Ρεβέκκα καλείται αελμάχ, και εκ του βιβλίου των ψαλμών (εν ψαλμώ ξζ’ εβδμ. Ή ξη’ Εβραϊκ.), ένθ’ αι τυμπανίστριαι νεάνιδες καλούνται αελμόθ, ήτοι αι παρθένοι. Επίσης και εις το Άσμα των Ασμάτων κεφ. Α’στιχ. 3 φέρεται κατά τους εβδομήκοντα «διά τούτο νεάνιδες ηγάπησάν σε»∙ το δε εβραϊκόν έχει αελμόθ, ήτοι παρθένοι ηγάπησάν σε. […]
(Απόσπασμα από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α’
Περί της αειπαρθενίας της Θεοτόκου
ΚΕΓΦΑΛΑΙΟ Β’
Περί του σεβασμού των πιστών προς την Υπεραγίαν Δέσποιναν Θεοτόκον και Αειπαρθένον Μαρίαν και περί των αγίων αυτής εικόνων και περί των ιερών ναών των τιμωμένων επ’ ονόματι αυτής
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ’
Περί της προσωνυμίας Θεοτόκος
Προσφώνησις προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον
Υπόμνημα περί του θαύματος του γενομένου υπό του Αρχαγγέλου Γαβριήλ εν τω αγίω Όρει Άθω, ήτοι περί του Αρχαγγελικού Ύμνου, του Άξιον εστιν