ΤΑ ΛΕΞΙΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

Τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, και εν προκειμένω του αποστόλου Παύλου, προσφέρονται για μία “πολιτισμική αποκωδικοποίηση”, ιδιαίτερα μέσα από την εξέταση των “ειδικών λεξιλογίων”, τα οποία μπορούμε να ανιχνεύσουμε στις σελίδες τους. Ειδικά λεξιλόγια ονομάζονται τα σύνολα από τρέχουσες λέξεις ή όρους, που προσλαμβάνουν μία ιδιαίτερη σημασία μέσα στο πλαίσιο μιας ειδικής ή τεχνικής χρήσης της γλώσσας.
Τα Παύλεια κείμενα μαρτυρούν επαρκή γλωσσικό αλλά και, γενικότερα, παιδευτικό εξοπλισμό του συγγραφέα τους και εξαιρετική ικανότητα χειρισμού των ειδικών λεξιλογίων της εποχής. Με βάση αυτά και από αυτά δημιουργούνται, όπως θα δείξουμε, τα Παύλεια λεξιλόγια της καινοδιαθηκικής διδαχής, τα οποία εκφράζουν με μοναδικό τρόπο την Παύλεια θεολογική σύλληψη και αντίληψη του ευαγγελικού μηνύματος, ενώ καθίστανται στη συνέχεια λεξιλόγια όλου του Χριστιανισμού. Νέα λεξιλογικά σύνολα απαρτίζονται από παλιές, γνωστές λεξικές μονάδες που απορροφούν τις νέες έννοιες και μεταλλάσσονται σε νέους όρους της καινοδιαθηκικής γλώσσας, οι οποίοι δεν αφορούν μόνο σε κειμενικές σημασίες, αλλά εμπλέκουν κοινωνικές, συλλογικές και προσωπικές εμπειρικές πραγματικότητες, που αναπτύσσονται μέσα στον χώρο της εκκλησιαστικής κοινότητας και μέσα στον χρόνο της λειτουργικής ευχαριστιακής σύναξης των Χριστιανών.
Στα κεφάλαια του βιβλίου σχολιάζεται εκτενώς η γλωσσική, κυρίως σημασιολογική, επεξεργασία που υφίστανται οι εν λόγω όροι, η οποία καταλήγει στη φόρτισή τους με ειδικό περιεχόμενο, που υποστηρίζει και υποστηρίζεται από ένα νέο τρόπο ζωής και πολιτισμού.
Απώτερος στόχος αυτού του ερευνητικού έργου είναι η παραγωγή γνώσης για τους φιλολογικούς και θεολογικούς τρόπους σύνταξης του κειμένου της Καινής Διαθήκης και δη των Παύλειων κειμένων, η συμβολή στην κατανόηση του λογοτεχνικού αλλά και του σωτηριολογικού μηνύματος του κειμένου, και η ανανέωση της ερμηνευτικής του προσέγγισης μέσα στον ζώντα χώρο της σύγχρονης Εκκλησίας